66 Til söngstjórans. Ljóð. Sálmur. Fagnið fyrir Guði, gjörvallt jarðríki,

² syngið um hans dýrlega nafn, gjörið lofstír hans vegsamlegan.

³ Mælið til Guðs: Hversu óttaleg eru verk þín, sakir mikilleiks máttar þíns hræsna óvinir þínir fyrir þér.

⁴ Öll jörðin lúti þér og lofsyngi þér, lofsyngi nafni þínu. [Sela]

⁵ Komið og sjáið verkin Guðs, sem er óttalegur í breytni sinni gagnvart mönnunum.

⁶ Hann breytti hafinu í þurrlendi, þeir fóru fótgangandi yfir ána. Þá glöddumst vér yfir honum.

⁷ Hann ríkir um eilífð sakir veldis síns, augu hans gefa gætur að þjóðunum, uppreistarmenn mega eigi láta á sér bæra. [Sela]

⁸ Þér lýðir, lofið Guð vorn og látið hljóma lofsöng um hann.

⁹ Hann veitti sálum vorum lífið og lét oss eigi verða valta á fótum.

¹⁰ Því að þú hefir rannsakað oss, ó Guð, hreinsað oss, eins og silfur er hreinsað.

¹¹ Þú hefir varpað oss í fangelsi, lagt byrði á lendar vorar.

¹² Þú hefir látið menn ganga yfir höfuð vor, vér höfum farið gegnum eld og vatn, en nú hefir þú leitt oss út á víðan vang.

¹³ Ég kem í hús þitt með brennifórnir, efni heit mín við þig,

¹⁴ þau er varir mínar hétu og munnur minn nefndi, þá er ég var í nauðum staddur.

¹⁵ Ég færi þér brennifórn af feitum dýrum, ásamt fórnarilm af hrútum, ég fórna nautum og höfrum. [Sela]

¹⁶ Komið, hlýðið til, allir þér er óttist Guð, að ég megi segja frá, hvað hann hefir gjört fyrir mig.

¹⁷ Til hans hrópaði ég með munni mínum, en lofgjörð lá undir tungu minni.

¹⁸ Ef ég hygg á illt í hjarta mínu, þá heyrir Drottinn ekki.

¹⁹ En Guð hefir heyrt, gefið gaum að bænarópi mínu.

²⁰ Lofaður sé Guð, er eigi vísaði bæn minni á bug né tók miskunn sína frá mér.