22 Gott mannorð er dýrmætara en mikill auður, vinsæld er betri en silfur og gull.

² Ríkur og fátækur hittast, Drottinn skóp þá alla saman.

³ Vitur maður sér ógæfuna og felur sig, en einfeldningarnir halda áfram og fá að kenna á því.

⁴ Laun auðmýktar, ótta Drottins, eru auður, heiður og líf.

⁵ Þyrnar, snörur, eru á vegi hins undirförula, sá sem varðveitir líf sitt, kemur ekki nærri þeim.

⁶ Fræð þú sveininn um veginn, sem hann á að halda, og á gamals aldri mun hann ekki af honum víkja.

⁷ Ríkur maður drottnar yfir fátækum, og lánþeginn verður þræll lánsalans.

⁸ Sá sem ranglæti sáir, uppsker óhamingju, og sproti heiftar hans verður að engu.

⁹ Sá sem er góðgjarn, verður blessaður, því að hann gefur hinum fátæka af brauði sínu.

¹⁰ Rek þú spottarann burt, þá fer deilan burt, og þá linnir þrætu og smán.

¹¹ Drottinn elskar hjartahreinan, konungurinn er vinur þess, sem hefir yndisþokka á vörum sér.

¹² Augu Drottins varðveita þekkinguna, en orðum svikarans kollvarpar hann.

¹³ Letinginn segir: "Ljón er úti fyrir, ég kynni að verða drepinn úti á götunni."

¹⁴ Djúp gröf er munnur léttúðarkvenna, sá sem verður fyrir reiði Drottins, fellur í hana.

¹⁵ Ef fíflska situr föst í hjarta sveinsins, þá mun vöndur agans koma henni burt þaðan.

¹⁶ Að kúga fátækan eykur efni hans, að gefa ríkum manni verður til þess eins að gjöra hann snauðan.

¹⁷ Hneig eyra þitt og heyr orð hinna vitru, og snú athygli þinni að kenning minni,

¹⁸ því að það er fagurt, ef þú geymir þau í brjósti þér, ef þau eru öll til taks á vörum þínum.

¹⁹ Til þess að traust þitt sé á Drottni, fræði ég þig í dag, já þig.

²⁰ Vissulega skrifa ég kjarnyrði handa þér, með heilræðum og fræðslu,

²¹ til þess að ég kunngjöri þér sannleika, áreiðanleg orð, svo að þú flytjir þeim áreiðanleg orð, er senda þig.

²² Ræn eigi hinn lítilmótlega, af því að hann er lítilmótlegur, og knosa eigi hinn volaða í borgarhliðinu,

²³ því að Drottinn mun flytja mál þeirra og ræna þá lífinu, er þá ræna.

²⁴ Legg eigi lag þitt við reiðigjarnan mann og haf eigi umgengni við fauta,

²⁵ til þess að þú venjist eigi á háttsemi hans og sækir snöru fyrir líf þitt.

²⁶ Ver þú ekki meðal þeirra, er ganga til handsala, meðal þeirra, er ganga í ábyrgð fyrir skuldum,

²⁷ því þegar þú ekkert hefir að borga með, viltu þá láta taka sængina undan þér?

²⁸ Fær þú eigi úr stað hin fornu landamerki, þau er feður þínir hafa sett.

²⁹ Sjáir þú mann vel færan í verki sínu, hann getur boðið konungum þjónustu sína, eigi mun hann bjóða sig ótignum mönnum.