Add parallel Print Page Options

20 Þá svaraði Sófar frá Naama og sagði:

Fyrir því veita hugsanir mínar mér andsvör og af því að það sýður í mér:

Ég verð að hlusta á háðulegar ávítur, en andi minn gefur mér skilning að svara.

Veist þú, að svo hefir það verið frá eilífð, frá því er menn voru settir á jörðina,

að fögnuður óguðlegra er skammær og að gleði hins guðlausa varir örskotsstund?

Þó að sjálfbirgingskapur hans nemi við himin og höfuð hans nái upp í skýin,

þá verður hann þó eilíflega að engu eins og hans eigin saur, þeir, sem sáu hann, segja: Hvar er hann?

Hann líður burt eins og draumur, svo að hann finnst ekki, og hverfur eins og nætursýn.

Augað, sem á hann horfði, sér hann eigi aftur, og bústaður hans lítur hann aldrei framar.

10 Börn hans sníkja á snauða menn, og hendur þeirra skila aftur eigum hans.

11 Þótt bein hans séu full af æskuþrótti, leggjast þau samt með honum í moldu.

12 Þótt hið illa sé honum sætt í munni, þótt hann feli það undir tungu sinni,

13 þótt hann treini sér það og vilji ekki sleppa því og haldi því eftir í miðjum gómnum,

14 þá breytist þó fæðan í innýflum hans, _ í nöðrugall í kviði honum.

15 Auð gleypti hann _ hann verður að æla honum aftur, Guð keyrir hann úr kviði hans.

16 Nöðrueitur saug hann, tunga eiturormsins deyðir hann.

17 Hann má ekki gleðjast yfir lækjum, yfir rennandi ám hunangs og rjóma.

18 Hann lætur af hendi aflaféð og gleypir það eigi, auðurinn sem hann græddi, veitir honum eigi eftirvænta gleði.

19 Því að hann kúgaði snauða og lét þá eftir hjálparlausa, sölsaði undir sig hús, en byggði ekki.

20 Því að hann þekkti enga ró í maga sínum, þó fær hann eigi forðað því, sem honum er dýrmætast.

21 Ekkert komst undan græðgi hans, fyrir því er velsæld hans eigi varanleg.

22 Þótt hann hafi allsnægtir, kemst hann í nauðir, allt magn mæðunnar kemur yfir hann.

23 Þá verður það: Til þess að fylla kvið hans sendir Guð í hann sína brennandi reiði og lætur mat sínum rigna yfir hann.

24 Flýi hann fyrir járnvopnunum, þá borar eirboginn hann í gegn.

25 Hann dregur örina út, þá kemur hún út um bakið, og hinn blikandi oddur kemur út úr galli hans _ skelfing grípur hann.

26 Allur ófarnaður er geymdur auðæfum hans, eldur, sem enginn blæs að, eyðir honum, hann etur það, sem eftir er í tjaldi hans.

27 Himinninn afhjúpar misgjörð hans, og jörðin gjörir uppreisn í móti honum.

28 Gróði húss hans fer í útlegð, rennur burt í allar áttir á degi reiðinnar.

29 Þetta er óguðlegs manns hlutskipti frá Guði og arfleifð sú, sem honum er úthlutuð af hinum Almáttka.

Zophar

20 Then Zophar the Naamathite(A) replied:

“My troubled thoughts prompt me to answer
    because I am greatly disturbed.(B)
I hear a rebuke(C) that dishonors me,
    and my understanding inspires me to reply.

“Surely you know how it has been from of old,(D)
    ever since mankind[a] was placed on the earth,
that the mirth of the wicked(E) is brief,
    the joy of the godless(F) lasts but a moment.(G)
Though the pride(H) of the godless person reaches to the heavens(I)
    and his head touches the clouds,(J)
he will perish forever,(K) like his own dung;
    those who have seen him will say, ‘Where is he?’(L)
Like a dream(M) he flies away,(N) no more to be found,
    banished(O) like a vision of the night.(P)
The eye that saw him will not see him again;
    his place will look on him no more.(Q)
10 His children(R) must make amends to the poor;
    his own hands must give back his wealth.(S)
11 The youthful vigor(T) that fills his bones(U)
    will lie with him in the dust.(V)

12 “Though evil(W) is sweet in his mouth
    and he hides it under his tongue,(X)
13 though he cannot bear to let it go
    and lets it linger in his mouth,(Y)
14 yet his food will turn sour in his stomach;(Z)
    it will become the venom of serpents(AA) within him.
15 He will spit out the riches(AB) he swallowed;
    God will make his stomach vomit(AC) them up.
16 He will suck the poison(AD) of serpents;
    the fangs of an adder will kill him.(AE)
17 He will not enjoy the streams,
    the rivers(AF) flowing with honey(AG) and cream.(AH)
18 What he toiled for he must give back uneaten;(AI)
    he will not enjoy the profit from his trading.(AJ)
19 For he has oppressed the poor(AK) and left them destitute;(AL)
    he has seized houses(AM) he did not build.

20 “Surely he will have no respite from his craving;(AN)
    he cannot save himself by his treasure.(AO)
21 Nothing is left for him to devour;
    his prosperity will not endure.(AP)
22 In the midst of his plenty, distress will overtake him;(AQ)
    the full force of misery will come upon him.(AR)
23 When he has filled his belly,(AS)
    God will vent his burning anger(AT) against him
    and rain down his blows on him.(AU)
24 Though he flees(AV) from an iron weapon,
    a bronze-tipped arrow pierces him.(AW)
25 He pulls it out of his back,
    the gleaming point out of his liver.
Terrors(AX) will come over him;(AY)
26     total darkness(AZ) lies in wait for his treasures.
A fire(BA) unfanned will consume him(BB)
    and devour what is left in his tent.(BC)
27 The heavens will expose his guilt;
    the earth will rise up against him.(BD)
28 A flood will carry off his house,(BE)
    rushing waters[b] on the day of God’s wrath.(BF)
29 Such is the fate God allots the wicked,
    the heritage appointed for them by God.”(BG)

Footnotes

  1. Job 20:4 Or Adam
  2. Job 20:28 Or The possessions in his house will be carried off, / washed away