² Kung tikman ng isa na makipagusap sa iyo, ikababalisa mo ba?
Nguni't sinong makapipigil ng pagsasalita?
³ Narito, ikaw ay nagturo sa marami,
At iyong pinalakas ^(B)ang mahinang mga kamay.
⁴ Ang iyong mga salita ay nagsialalay sa nangabubuwal,
At iyong pinalakas ang mahinang mga tuhod.
⁵ Nguni't ngayo'y dinaratnan ka ng kasamaan, at ikaw ay nanglulupaypay;
Ginagalaw ka, at ikaw ay nababagabag.
⁶ Hindi ba ang ^(C)iyong takot sa Dios ay ^(D)ang iyong tiwala,
At ang iyong pagasa ay ang pagtatapat ng iyong mga lakad?
⁷ Iyong alalahanin, isinasamo ko sa iyo, kung sino ang namatay, na walang malay?
O saan nangahiwalay ang mga matuwid?
⁸ Ayon sa aking pagkakita ^(E)yaong nagsisipagararo ng kasamaan,
At nangaghahasik ng kabagabagan ay gayon din ang inaani.
⁹ Sa hinga ng Dios sila'y nangamamatay,
At ^(F)sa bugso ng kaniyang galit sila'y nangalilipol.
¹⁰ Ang ungal ng leon, at ang tinig ng mabangis na leon,
At ^(G)ang mga ngipin ng mga batang leon, ay nangabali.
¹¹ Ang matandang leon ay namamatay dahil sa kawalan ng huli,
At ang mga batang leong babae ay nagsisipangalat.

¹² Ngayo'y nadalang lihim sa akin ang isang bagay,
At ang aking pakinig ay nakakaulinig ng bulong niyaon.
^13 (H)Sa mga pagiisip na mula sa mga pangitain sa gabi,
Pagka ang mahimbing na tulog ay nahuhulog sa mga tao,
¹⁴ Takot ay dumating sa akin, at panginginig,
Na nagpapanginig ng lahat ng aking mga buto.
¹⁵ Nang magkagayo'y dumaan ang isang espiritu sa aking mukha.
Ang balahibo ng aking balat ay nanindig.
¹⁶ Tumayong nakatigil, nguni't hindi ko mawari ang anyo niyaon;
Isang anyo ang nasa harap ng aking mga mata:
Tahimik, at ako'y nakarinig ng tinig, na nagsasabi,
^17 (I)Magiging ganap pa ba ang taong may kamatayan kay sa Dios?
Lilinis pa ba kaya ang tao kay sa Maylalang sa kaniya?
¹⁸ Narito, siya'y hindi naglalagak ng tiwala sa kaniyang mga lingkod;
At inaari niyang mga mangmang ang kaniyang mga anghel:
¹⁹ Gaano pa kaya sila na nagsisitahan sa mga ^(J)bahay na putik,
Na ang patibayan ay nasa ^(K)alabok,
Na napipisang gaya ng ^(L)paroparo!
²⁰ Sa pagitan ng umaga at hapon, ay nangagigiba;
Nangapaparam magpakailan man na walang pumupuna.
^21 (M)Hindi ba nalalagot ang tali ng kanilang tolda sa loob nila?
Sila'y nangamamatay at walang karunungan.

² “Kung may isang mangahas magsalita sa iyo, magdaramdam ka ba?
    Ngunit sinong makakapigil ng pagsasalita?
³ Tingnan mo, marami kang tinuruan,
    at pinalakas mo ang mahihinang kamay.
⁴ Ang mga salita mo ay umalalay sa mga natitisod,
    at pinalakas mo ang mahihinang tuhod.
⁵ Subalit ngayo'y inabutan ka nito, at ikaw ay naiinip;
    ito'y nakarating sa iyo, at ikaw ay balisa.
⁶ Hindi ba ang iyong takot sa Diyos ay ang iyong tiwala,
    at ang katapatan ng iyong mga lakad ang iyong pag-asa?

¹² “Ngayo'y may salitang dinala sa akin nang lihim,
    at tinanggap ng aking tainga ang bulong niyon.
¹³ Sa^(A) gitna ng mga pag-iisip mula sa mga panggabing pangitain,
    kapag ang mahimbing na tulog sa mga tao ay dumarating;
¹⁴ ang takot ay dumating sa akin, at ang pangingilabot,
    na nagpanginig sa lahat ng aking mga buto.
¹⁵ At dumaan ang isang espiritu sa harap ng aking mukha;
    ang balahibo ng aking balat ay nagtindigan.
¹⁶ Tumayo iyon,
    ngunit hindi ko mawari ang anyo niyon.
Isang anyo ang nasa harap ng aking mga mata;
    nagkaroon ng katahimikan, at ako'y nakarinig ng isang tinig:
¹⁷ ‘Maaari bang maging matuwid ang taong may kamatayan sa harapan ng Diyos?
    Maaari bang maging malinis ang tao sa harapan ng kanyang Lumikha?
¹⁸ Maging sa kanyang mga lingkod ay hindi siya nagtitiwala,
    at ang kanyang mga anghel ay pinaparatangan niya ng kamalian;
¹⁹ gaano pa kaya silang tumatahan sa mga bahay na putik,
    na ang pundasyon ay nasa alabok,
    na napipisang gaya ng gamu-gamo.
²⁰ Sa pagitan ng umaga at gabi, sila ay nawawasak;
    sila'y namamatay magpakailanman na walang pumapansin.
²¹ Kung nalalagot ang tali ng kanilang tolda sa loob nila,
    hindi ba sila'y namamatay na walang karunungan?’