Add parallel Print Page Options

Pangamuyo sang Nagaantos

88 Ginoo, ikaw ang Dios nga akon manluluwas.
Adlaw-gab-i nagapanawag ako sa imo.
Pamatii ang akon pangamuyo;
sabta ang akon pagpanawag sa imo.
Kay madamo sang mga kalisod nga nagaabot sa akon
kag daw sa mapatay na gid ako.
Isa na ako sa mga tagumatayon.
Pareho ako sa tawo nga indi na matabangan.
Ginpabay-an na lang ako upod sa mga patay.
Pareho ako sa mga ginpatay nga nagahamyang sa ila lulubngan,
nga ginkalimtan mo na kag indi mo na mabuligan.
Daw sa ginhaboy mo ako sa puwerte kadalom kag kadulom nga buho.
Puwerte ang imo kaakig sa akon;
daw sa mga balod ini nga nagahampak sa akon.

Ginpapalayo mo sa akon ang akon mga abyan.
Ginhimo mo ako nga makangilil-ad para sa ila.
Nakibon ako kag indi na makapalagyo.
Tungod sa akon mga pag-antos, nagapalangdulom ang akon panulok.
Ginoo, adlaw-adlaw nagapanawag ako sa imo nga nagabayaw sang akon mga kamot.

10 Wala ka nagahimo sang mga milagro para sa mga patay, kag wala sila nagabangon sa pagdayaw sa imo.
11 Ang imo gugma kag katutom wala ginahambalan sa lugar sang mga patay.
12 Indi makita ang imo mga milagro kag pagkamatarong sa madulom nga lugar sang mga patay,
nga sa diin ang tanan indi na madumduman.
13 Gani, Ginoo, nagapangayo ako sang bulig sa imo.
Kada aga nagapangamuyo ako sa imo.
14 Pero ngaa bala nga ginasikway mo ako, Ginoo?
Ngaa bala nagapanago ka sa akon?
15 Halin sang pamatan-on pa ako, nagaantos ako kag diutayan lang mapatay.
Ginaantos ko ang mga makahaladlok nga ginahimo mo sa akon.
16 Ang imo kaakig daw sa mabaskog nga hangin nga nagahampas sa akon.
Ginalaglag mo ako sang imo makahaladlok nga ginahimo sa akon,
17 nga nagalikop permi sa akon pareho sa baha;
daw sa ginakibon nila ako.
18 Ginpalayo mo sa akon ang akon mga hinigugma kag mga abyan;
ang kadulom amo na lang ang akon kaupod.

88 O lord God of my salvation, I have cried day and night before thee:

Let my prayer come before thee: incline thine ear unto my cry;

For my soul is full of troubles: and my life draweth nigh unto the grave.

I am counted with them that go down into the pit: I am as a man that hath no strength:

Free among the dead, like the slain that lie in the grave, whom thou rememberest no more: and they are cut off from thy hand.

Thou hast laid me in the lowest pit, in darkness, in the deeps.

Thy wrath lieth hard upon me, and thou hast afflicted me with all thy waves. Selah.

Thou hast put away mine acquaintance far from me; thou hast made me an abomination unto them: I am shut up, and I cannot come forth.

Mine eye mourneth by reason of affliction: Lord, I have called daily upon thee, I have stretched out my hands unto thee.

10 Wilt thou shew wonders to the dead? shall the dead arise and praise thee? Selah.

11 Shall thy lovingkindness be declared in the grave? or thy faithfulness in destruction?

12 Shall thy wonders be known in the dark? and thy righteousness in the land of forgetfulness?

13 But unto thee have I cried, O Lord; and in the morning shall my prayer prevent thee.

14 Lord, why castest thou off my soul? why hidest thou thy face from me?

15 I am afflicted and ready to die from my youth up: while I suffer thy terrors I am distracted.

16 Thy fierce wrath goeth over me; thy terrors have cut me off.

17 They came round about me daily like water; they compassed me about together.

18 Lover and friend hast thou put far from me, and mine acquaintance into darkness.