Salmau 107

Beibl William Morgan

107 Clodforwch yr Arglwydd; canys da yw: oherwydd ei drugaredd sydd yn dragywydd. ² Felly dyweded gwaredigion yr Arglwydd, y rhai a waredodd efe o law y gelyn; ³ Ac a gasglodd efe o’r tiroedd, o’r dwyrain, ac o’r gorllewin, o’r gogledd, ac o’r deau. ⁴ Crwydrasant yn yr anialwch mewn ffordd ddisathr, heb gael dinas i aros ynddi: ⁵ Yn newynog ac yn sychedig, eu henaid a lewygodd ynddynt. ⁶ Yna y llefasant ar yr Arglwydd yn eu cyfyngder; ac efe a’u gwaredodd o’u gorthrymderau; ⁷ Ac a’u tywysodd hwynt ar hyd y ffordd uniawn, i fyned i ddinas gyfanheddol. ⁸ O na foliannent yr Arglwydd am ei ddaioni, a’i ryfeddodau i feibion dynion! ⁹ Canys efe a ddiwalla yr enaid sychedig, ac a leinw yr enaid newynog â daioni. ¹⁰ Y rhai a breswyliant yn y tywyllwch a chysgod angau, yn rhwym mewn cystudd a haearn: ¹¹ Oherwydd anufuddhau ohonynt eiriau Duw, a dirmygu cyngor y Goruchaf. ¹² Am hynny yntau a ostyngodd eu calon â blinder: syrthiasant, ac nid oedd cynorthwywr. ¹³ Yna y gwaeddasant ar yr Arglwydd yn eu cyfyngder; ac efe a’u hachubodd o’u gorthrymderau. ¹⁴ Dug hwynt allan o dywyllwch a chysgod angau; a drylliodd eu rhwymau hwynt. ¹⁵ O na foliannent yr Arglwydd am ei ddaioni, a’i ryfeddodau i feibion dynion! ¹⁶ Canys efe a dorrodd y pyrth pres, ac a ddrylliodd y barrau heyrn. ¹⁷ Ynfydion, oblegid eu camweddau, ac oherwydd eu hanwireddau, a gystuddir. ¹⁸ Eu henaid a ffieiddiai bob bwyd; a daethant hyd byrth angau. ¹⁹ Yna y gwaeddasant ar yr Arglwydd yn eu cyfyngder; ac efe a’u hachubodd o’u gorthrymderau. ²⁰ Anfonodd ei air, ac iachaodd hwynt, ac a’u gwaredodd o’u dinistr. ²¹ O na foliannent yr Arglwydd am ei ddaioni, a’i ryfeddodau i feibion dynion! ²² Aberthant hefyd aberth moliant; a mynegant ei weithredoedd ef mewn gorfoledd. ²³ Y rhai a ddisgynnant mewn llongau i’r môr, gan wneuthur eu gorchwyl mewn dyfroedd mawrion. ²⁴ Hwy a welant weithredoedd yr Arglwydd, a’i ryfeddodau yn y dyfnder. ²⁵ Canys efe a orchymyn, a chyfyd tymhestlwynt, yr hwn a ddyrchafa ei donnau ef. ²⁶ Hwy a esgynnant i’r nefoedd, disgynnant i’r dyfnder: tawdd eu henaid gan flinder. ²⁷ Ymdroant, ac ymsymudant fel meddwyn: a’u holl ddoethineb a ballodd. ²⁸ Yna y gwaeddant ar yr Arglwydd yn eu cyfyngder; ac efe a’u dwg allan o’u gorthrymderau. ²⁹ Efe a wna yr ystorm yn dawel; a’i thonnau a ostegant. ³⁰ Yna y llawenhânt am eu gostegu; ac efe a’u dwg i’r porthladd a ddymunent. ³¹ O na foliannent yr Arglwydd am ei ddaioni, a’i ryfeddodau i feibion dynion! ³² A dyrchafant ef yng nghynulleidfa y bobl, a moliannant ef yn eisteddfod yr henuriaid. ³³ Efe a wna afonydd yn ddiffeithwch, a ffynhonnau dyfroedd yn sychdir; ³⁴ A thir ffrwythlon yn ddiffrwyth, am ddrygioni y rhai a drigant ynddo. ³⁵ Efe a dry yr anialwch yn llyn dwfr, a’r tir cras yn ffynhonnau dwfr. ³⁶ Ac yno y gwna i’r newynog aros; fel y darparont ddinas i gyfanheddu: ³⁷ Ac yr heuont feysydd, ac y plannont winllannoedd, y rhai a ddygant ffrwyth toreithiog. ³⁸ Ac efe a’u bendithia hwynt fel yr amlhânt yn ddirfawr, ac ni ad i’w hanifeiliaid leihau. ³⁹ Lleiheir hwynt hefyd, a gostyngir hwynt, gan gyfyngder, drygfyd, a chyni. ⁴⁰ Efe a dywallt ddirmyg ar foneddigion, ac a wna iddynt grwydro mewn anialwch heb ffordd. ⁴¹ Ond efe a gyfyd y tlawd o gystudd, ac a wna iddo deuluoedd fel praidd. ⁴² Y rhai uniawn a welant hyn, ac a lawenychant: a phob anwiredd a gae ei safn. ⁴³ Y neb sydd ddoeth, ac a gadwo hyn, hwy a ddeallant drugareddau yr Arglwydd.