Sprawa porządku w modlitwie

11 Bądźcie moimi naśladowcami, jak ja jestem naśladowcą Chrystusa. ² Pochwalam was za to, że we wszystkim o mnie pamiętacie i trzymacie się tego, co wam przekazałem. ³ Chcę więc, abyście wiedzieli, że głową każdego mężczyzny^[a] jest Chrystus, głową każdej kobiety^[b] jest mąż, a głową Chrystusa jest Bóg. ⁴ Każdy mąż, który modli się lub prorokuje z nakrytą głową, hańbi swoją głowę. ⁵ I każda żona, która modli się lub prorokuje z nie nakrytą głową, hańbi swoją głowę, ponieważ jest dokładnie jak ta, której zgolono włosy.^{[c] 6} Jeśli żona nie chce nakrywać głowy, powinna się ostrzyc. A ponieważ wstyd, żeby żona strzygła się lub goliła, niech nakrywa głowę.

⁷ Mąż nie powinien nakrywać głowy, dlatego, że jako mężczyzna jest obrazem i chwałą Boga, kobieta natomiast, jako żona, jest chwałą męża. ⁸ Gdyż nie mężczyzna powstał z kobiety, lecz kobieta z mężczyzny. ⁹ Również nie mężczyzna został stworzony ze względu na kobietę, ale kobieta ze względu na mężczyznę. ¹⁰ Dlatego żona powinna mieć na głowie znak podporządkowania władzy — ze względu na aniołów.

¹¹ Zresztą w Panu ani kobieta nie jest niezależna od mężczyzny, ani mężczyzna od kobiety. ¹² Bo jak kobieta powstała z mężczyzny, tak mężczyzna rodzi się z kobiety — a wszystko pochodzi od Boga.

¹³ Sami osądźcie: Czy żonie wypada modlić się do Boga bez nakrycia głowy? ¹⁴ Czyż sama natura nie poucza was, że mężczyźnie, jeśli zapuszcza włosy, przynosi to wstyd, ¹⁵ a kobiecie, jeśli zapuszcza włosy, przynosi to chwałę? Gdyż włosy zostały jej dane jako okrycie. ¹⁶ A jeśli ktoś z tym wywodem się nie zgadza, niech wie, że ani my, ani kościoły Boże takiego zwyczaju nie mamy.

Porządek przy Wieczerzy Pańskiej

¹⁷ Przechodząc do dalszych poleceń, nie pochwalam, że schodzicie się nie na lepsze, lecz na gorsze. ¹⁸ Przede wszystkim więc słyszę, że gdy się schodzicie jako kościół, powstają między wami podziały — i po części temu wierzę. ¹⁹ Prawdę mówiąc, nawet powinno dochodzić między wami do rozłamów, aby wyszło na jaw, kto wśród was prawdziwie wierzy.

²⁰ A zatem, gdy się schodzicie, to właściwie nie ma wśród was spożywania Wieczerzy Pańskiej. ²¹ Raczej każdy zabiera się do własnej wieczerzy, którą przed sobą kładzie, i skutek jest taki, że jeden jest głodny, a drugi pijany. ²² Czy nie macie domów, aby tam jeść i pić? Albo czy uważacie, że Kościołem Bożym można gardzić i upokarzać tych, którzy mają niewiele? Co mam wam powiedzieć? Pochwalić was? Nie, za to nie pochwalam!

²³ Ja bowiem przejąłem od Pana to, co też wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, której został wydany, wziął chleb, ²⁴ złożył dziękczynienie, złamał i oznajmił: To jest moje ciało za was wydane — to czyńcie na moją pamiątkę. ²⁵ Podobnie, gdy było po wieczerzy, wziął kielich i oświadczył: Ten kielich to Nowe Przymierze, w mojej krwi. To czyńcie, ilekroć pijecie — na moją pamiątkę. ²⁶ Gdyż ilekroć spożywacie ten chleb i pijecie z tego kielicha, ogłaszacie śmierć Pana, do czasu Jego przyjścia.

²⁷ Dlatego kto by jadł chleb i pił z kielicha Pańskiego niegodnie, winny będzie zlekceważenia ciała i krwi Pana. ²⁸ Niech więc każdy człowiek przyjrzy się sam sobie, a potem sięga po chleb i bierze do rąk kielich. ²⁹ Kto bowiem je i pije niegodnie,^[d] bez uszanowania dla ciała Pańskiego,^[e] je i pije wyrok na samego siebie. ³⁰ Dlatego jest między wami tylu chorych i słabych, a wielu pomarło.^{[f] 31} Bo gdybyśmy osądzali samych siebie, nie bylibyśmy sądzeni. ³² A tak, sądzeni przez Pana, jesteśmy karceni, aby wraz ze światem nie doznać potępienia.

³³ Dlatego, moi bracia, gdy się schodzicie na wspólny posiłek, czekajcie jedni na drugich. ³⁴ Jeśli ktoś jest głodny, niech się naje w domu, abyście się nie schodzili na własne potępienie. Co do pozostałych spraw — zarządzę, gdy przybędę.