List św. Pawła do Rzymian 10
Słowo Życia
Uwierz i wyznaj
10 Przyjaciele, z całego serca pragnę i błagam Boga o zbawienie dla Izraelitów. 2 Mogę zaświadczyć, że z zapałem chcą służyć Bogu, ale brakuje im właściwego rozeznania. 3 Nie rozpoznali bowiem uniewinnienia zaoferowanego im przez Boga, a chcąc osiągnąć je własnymi siłami, nie przyjęli tego, co dał im Bóg. 4 A przecież Chrystus jest uwieńczeniem Prawa Mojżesza i to On uniewinnia każdego, kto Mu wierzy.
5 Mojżesz tak napisał o uniewinnieniu płynącym z Prawa: „Kto je wypełni, będzie dzięki niemu żyć”. 6 Uniewinnienie pochodzące z wiary wyraża się natomiast w słowach: „Nie pytaj, kto może wstąpić do nieba”—aby sprowadzić Chrystusa na ziemię, 7 oraz: „Nie pytaj, kto może zejść do otchłani”—aby wyprowadzić Chrystusa spośród umarłych. 8 Uniewinnieni przez Boga mówią: „Słowo to jest blisko ciebie, na twoich ustach i w twoim sercu”. My głosimy właśnie to słowo, mówiące o wierze. 9 Jeśli bowiem własnymi ustami wyznasz, że Jezus jest twoim Panem, i jeśli w sercu uwierzysz, że Bóg wskrzesił Go z martwych, zostaniesz zbawiony. 10 Wiara w sercu prowadzi do uniewinnienia, a wyznanie jej ustami—do zbawienia. 11 Pismo mówi przecież: „Każdy, kto Mu uwierzy, nie zawiedzie się”. 12 Nie ważne jest więc, kto jest Żydem, a kto poganinem. Wszyscy bowiem mają tego samego Pana, który hojnie obdarza swoimi bogactwami tych, którzy Go wzywają. 13 Każdy, kto wezwie Pana, będzie zbawiony.
14 Ale jak ludzie mogą wzywać Tego, któremu jeszcze nie uwierzyli? A jak mają uwierzyć, skoro o Nim nie słyszeli? Jak mogą usłyszeć, jeśli nie ma tego, kto im o tym powie? 15 A jak ktoś ma mówić, skoro nie został do tego powołany? Pismo mówi: „Wspaniale jest widzieć ludzi głoszących dobrą nowinę o pokoju”.
16 Nie wszyscy jednak przyjęli dobrą nowinę. Już prorok Izajasz powiedział: „Panie, czy ktoś uwierzył temu, co mówiliśmy?”. 17 Wiara rodzi się podczas słuchania dobrej nowiny o Chrystusie. 18 Spytam więc: Czy Żydzi nie słyszeli jej? Oczywiście, że słyszeli!
„Głos nauczających rozszedł się po całej ziemi,
a ich słowa dotarły aż do krańców świata”.
19 Znowu zapytam: Czy Izrael tego nie zrozumiał? Już Mojżesz odpowiedział na to pytanie, przekazując następujące słowa od Boga:
„Sprawię, że będziecie zazdrośni o pogan,
i że będziecie się gniewać na tych,
którzy niczego nie rozumieją”.
20 Izajasz zaś odważył się przekazać takie słowa od Boga:
„Pozwoliłem się znaleźć tym,
którzy Mnie nie szukali,
i pokazałem się tym,
którzy o Mnie nie pytali”.
21 Izraelowi natomiast przekazał następujące poselstwo:
„Cały dzień wyciągałem ręce do mojego ludu,
ale on nie słuchał i był Mi przeciwny”.
Rzymian 10
Nowe Przymierze
10 Bracia! Pragnieniem mojego serca i treścią mojej modlitwy do Boga jest ich zbawienie. 2 Przyznaję bowiem, że mają gorliwość dla Boga. Nie opiera się ona jednak na właściwym poznaniu. 3 Nieświadomi, na czym polega sprawiedliwość Boża, skupieni na stanowieniu własnej, nie podporządkowali się sprawiedliwości Bożej. 4 Tymczasem końcem Prawa jest Chrystus, by sprawiedliwość zyskiwał ten, który wierzy.
Ratunek dla każdego
5 Mojżesz tak opisuje sprawiedliwość osiąganą przez Prawo: Ten, kto je zachowuje, będzie żył dzięki niemu. 6 Sprawiedliwość zaś opartą na wierze można ująć w ten sposób: Nie myśl: Kto wstąpi do nieba, to znaczy, aby sprowadzić Chrystusa. 7 Nie myśl: Kto zstąpi do otchłani, to znaczy, aby wyprowadzić Go spośród umarłych. 8 Chodzi o to: Blisko ciebie jest słowo, w twoich ustach i w twoim sercu, to znaczy słowo wiary, które głosimy.
9 Bo jeśli ustami wyznasz, że Panem jest Jezus, i uwierzysz w swym sercu, że Bóg wzbudził Go z martwych, będziesz zbawiony. 10 Bo wiara płynąca z serca zapewnia sprawiedliwość, a jej wyznanie ustami zapewnia zbawienie. 11 Pismo bowiem stwierdza: Ten, kto w Niego wierzy, nie będzie zawstydzony. 12 Nie ma przy tym różnicy między Żydem a Grekiem. Wszyscy mają tego samego Pana, hojnego dla wszystkich, którzy Go wzywają. 13 Dlatego zbawiony będzie każdy, kto wezwie imienia Pana.
14 Jak jednak mają wzywać, skoro w Niego nie uwierzyli? A jak uwierzyć, skoro Go nie słyszeli? Jak usłyszeć bez kogoś, kto głosi? 15 A jak głosić, gdy nikt nie został posłany? Dlatego czytamy: Jakże piękne są stopy tych, którzy przychodzą z dobrymi wieściami.
16 Chociaż tak jest, nie wszyscy dali posłuch dobrej nowinie. Izajasz wręcz pyta: Panie, kto uwierzył naszemu przesłaniu? 17 Do wiary zatem potrzebne jest przesłanie, a treścią tego przesłania jest to, co mówi Chrystus.[a] 18 Pytam jednak: Czy nie usłyszeli? Przeciwnie:
Po całej ziemi rozszedł się ich głos,
Do najdalszych stron świata dotarło ich przesłanie.
19 Znów więc pytam: Czy Izrael nie zrozumiał? Mojżesz jako pierwszy mówi:
Ja wzbudzę w was zazdrość przez tych,
którzy nie są narodem,
pobudzę was do gniewu
przez nierozumny naród.
20 A Izajasz waży się nawet powiedzieć:
Dałem się znaleźć tym, którzy Mnie nie szukali, objawiłem się tym, którzy o Mnie nie pytali.
21 O Izraelu natomiast mówi:
Cały dzień wyciągałem swe ręce
do nieposłusznego, opornego ludu.
Footnotes
- Rzymian 10:17 Lub: Panie, kto uwierzył temu, co od nas usłyszał? Wiara zatem rodzi się ze słuchania, a tym, co się słyszy, jest przesłanie Chrystusa (l. wieść o Chrystusie).
Słowo Życia (Polish Living New Testament) Copyright © 1991, 2005 by International Bible Society® Used by permission. All rights reserved worldwide.
© 2011 by Ewangeliczny Instytut Biblijny