Add parallel Print Page Options

Job, bisan magpangayo ka pa sang bulig, wala sing may magbulig sa imo. Bisan ang mga anghel[a] indi magbulig sa imo. Ang kaakig kag kaimon nagapatay sa buang-buang nga tawo, nga wala sing kaalam. Sa akon naobserbaran, posible nga ang isa ka buang-buang nga tawo mag-uswag sa iya pangabuhi, pero gulpi lang nga pakamalauton sang Dios ang iya panimalay. Ang iya mga anak wala sing makadtuan nga makabulig sa ila,[b] kag wala sing may magpangapin sa ila sa korte. Ang iya mga patubas, pati ang mga bunga sang iya mga tanom nga nagatubo sa tunukon nga mga kahoy-kahoy, ginapanguha sang gutom nga mga tawo. Kag ang iya manggad ginapanguha sang mga tawo nga uhaw sa mga pagkabutang. Ang kalisod kag kabudlayan wala nagatubo sa duta. Ang tawo amo ang nagadala sang kalisod sa iya kaugalingon, subong nga ang alipalok[c] nagalupad paibabaw halin sa kalayo.

“Kon ako sa imo, madangop ako sa Dios kag ipresentar ko ang akon kahimtangan sa iya. Kay nagahimo siya sang makatilingala nga mga butang kag mga milagro nga indi matungkad kag indi maisip. 10 Nagapadala siya sang ulan sa kalibutan kag ginapatubigan niya ang mga uma. 11 Ginapataas niya ang mga kubos, kag ginaluwas ang mga nagakalisod. 12 Ginaguba niya ang mga plano sang madaya nga mga tawo, agod indi sila magmadinalag-on. 13 Ginadakop niya ang mga maalam sa ila pagkadayaon, kag ginatapna niya ang padihot sang mga dayaon. 14 Ginadulman sila bisan adlaw, kag nagapangapkap sila nga daw gab-i bisan udtong-adlaw. 15 Ginaluwas sang Dios ang mga imol sa kamatayon kag sa gamhanan nga mga tawo nga nagapigos sa ila. 16 Gani may paglaom ang mga imol, pero ang mga malaot ginatapna sang Dios.

17 “Bulahan ang tawo nga ginatadlong sang Dios ang iya pamatasan. Gani indi pagpakalaina ang pagdisiplina sang Makagagahom nga Dios sa imo. 18 Kay ang iya ginapilas, iya man ginabulong; ang iya ginasakit, iya man ginaayo. 19 Permi niya ikaw luwason sa kalamidad kag katalagman. 20 Luwason niya ikaw sa kamatayon sa tion sang gutom ukon inaway. 21 Protektaran niya ikaw sa pagpakalain sa imo sang iban, kag wala ka sing kahadlukan kon mag-abot ang kalaglagan. 22 Kadlawan mo lang ang kalaglagan kag gutom, kag indi ka mahadlok sa talunon nga mga sapat, 23 kay indi na ini mag-ano sa imo. Kag indi ka na mabudlayan magtanom sa imo batuhon nga uma. 24 Makasiguro ka nga maayo ang kahimtangan sang imo panimalay, kag wala sing may madula sa imo kasapatan. 25 Magadamo ang imo mga kaliwat pareho kadamo sang hilamon sa duta. 26 Magakabuhi ka sing malawig, kag indi ka mapatay sa indi pa husto nga tion. 27 Suno sa amon pag-usisa, matuod gid ini tanan. Gani pamatii ini kag iaplikar sa imo kabuhi.”

Footnotes

  1. 5:1 mga anghel: sa literal, mga balaan.
  2. 5:4 wala… ila: ukon, indi makaluwas sa katalagman.
  3. 5:7 alipalok: sa English, sparks.

Call now, if there be any that will answer thee; and to which of the saints wilt thou turn?

For wrath killeth the foolish man, and envy slayeth the silly one.

I have seen the foolish taking root: but suddenly I cursed his habitation.

His children are far from safety, and they are crushed in the gate, neither is there any to deliver them.

Whose harvest the hungry eateth up, and taketh it even out of the thorns, and the robber swalloweth up their substance.

Although affliction cometh not forth of the dust, neither doth trouble spring out of the ground;

Yet man is born unto trouble, as the sparks fly upward.

I would seek unto God, and unto God would I commit my cause:

Which doeth great things and unsearchable; marvellous things without number:

10 Who giveth rain upon the earth, and sendeth waters upon the fields:

11 To set up on high those that be low; that those which mourn may be exalted to safety.

12 He disappointeth the devices of the crafty, so that their hands cannot perform their enterprise.

13 He taketh the wise in their own craftiness: and the counsel of the froward is carried headlong.

14 They meet with darkness in the day time, and grope in the noonday as in the night.

15 But he saveth the poor from the sword, from their mouth, and from the hand of the mighty.

16 So the poor hath hope, and iniquity stoppeth her mouth.

17 Behold, happy is the man whom God correcteth: therefore despise not thou the chastening of the Almighty:

18 For he maketh sore, and bindeth up: he woundeth, and his hands make whole.

19 He shall deliver thee in six troubles: yea, in seven there shall no evil touch thee.

20 In famine he shall redeem thee from death: and in war from the power of the sword.

21 Thou shalt be hid from the scourge of the tongue: neither shalt thou be afraid of destruction when it cometh.

22 At destruction and famine thou shalt laugh: neither shalt thou be afraid of the beasts of the earth.

23 For thou shalt be in league with the stones of the field: and the beasts of the field shall be at peace with thee.

24 And thou shalt know that thy tabernacle shall be in peace; and thou shalt visit thy habitation, and shalt not sin.

25 Thou shalt know also that thy seed shall be great, and thine offspring as the grass of the earth.

26 Thou shalt come to thy grave in a full age, like as a shock of corn cometh in in his season.

27 Lo this, we have searched it, so it is; hear it, and know thou it for thy good.