Job 31

Ang Salita ng Dios (Tagalog Contemporary Bible)

31 “Ipinangako ko sa aking sarili na hinding-hindi ako titingin nang may pagnanasa sa isang dalaga. ² Sapagkat anong igaganti ng Makapangyarihang Dios na nasa langit sa mga ginagawa ng tao? ³ Hindi baʼt kapahamakan at kasawian para sa mga gumagawa ng kasamaan? ⁴ Alam ng Dios ang lahat ng aking ginagawa. ⁵ Kung nagsinungaling man ako at nandaya, ⁶ hahayaan kong hatulan ako ng Dios, dahil siya ang nakakaalam kung nagkasala nga ako. ⁷ Kung hindi ako sumunod sa tamang daan, o kung sinunod ko ang nais ng aking mata, at dinungisan ko ang aking sarili, ⁸ masira nawa ang aking mga pananim o di kayaʼy pakinabangan ng iba. ⁹ Kung naakit ako ng ibang babae o napaibig sa asawa ng aking kapwa, ¹⁰ kunin nawa at sipingan ng ibang lalaki ang asawa ko. ¹¹ Sapagkat ang pangangalunya ay kasalanang nakakahiya, at dapat na parusahan ang taong ganyan ang ginagawa. ¹² Iyan ay parang mapamuksang apoy na uubos sa lahat ng aking kabuhayan.

¹³ “Kung hindi ko pinahalagahan ang karapatan ng aking alipin nang dumaing sila sa akin, ¹⁴ anong gagawin ko kung hatulan ako ng Dios? Anong isasagot ko kung tanungin niya ako? ¹⁵ Hindi baʼt ang Dios na lumikha sa akin ang siya ring Dios na lumikha sa aking mga alipin?

¹⁶ “Kung hindi ako tumulong sa mga dukha at sa mga biyuda na nahihirapan, ¹⁷ at kung naging madamot ako sa mga ulila, parusahan nawa ako ng Dios. ¹⁸ Pero mula pa noong kabataan ko, tumutulong na ako sa mga ulila, at sa buong buhay ko hindi ko pinabayaan ang mga biyuda. ¹⁹ Kapag nakakita ako ng taong nahihirapan sa lamig dahil kapos siya sa damit, ²⁰ binibigyan ko siya ng damit pangginaw na yari sa balahibo ng aking mga tupa. At buong puso siyang nagpapasalamat sa akin. ²¹ Kung pinagbuhatan ko ng kamay ang mga ulila, dahil alam kong malakas ako sa hukuman, ²² maputol sana ang mga braso ko. ²³ Hindi ko magagawa ang mga bagay na iyan dahil natatakot ako sa parusa at kapangyarihan ng Dios.

²⁴ “Hindi ako nagtiwala sa aking kayamanan o nag-isip man na magbibigay ito sa akin ng katiyakan. ²⁵ Hindi ko ipinagyabang ang kayamanan ko at lahat ng aking ari-arian. ²⁶ Hindi ako sumamba sa araw na nagbibigay ng liwanag o sa buwan na kumikinang. ²⁷ Ang puso koʼy hindi nahikayat na sumamba sa mga ito. ²⁸ Kung nagkasala ako sa paggawa ng mga ito, dapat akong parusahan dahil nagtaksil ako sa Dios na nasa langit.

²⁹ “Hindi ko ikinatuwa ang kapahamakan ng aking kaaway o ang pagsapit sa kanila ng kahirapan. ³⁰ Hindi ako nagkasala sa pamamagitan ng pagsumpa sa kanila. ³¹ Alam ng aking mga kasambahay na pinapakain ko ang lahat kahit na ang mga dayuhan. ³² Hindi ko pinabayaang matulog kahit saan ang mga dayuhan, dahil palaging bukas ang pintuan ng aking tahanan para sa kanila. ³³ Hindi ko itinatago ang aking kasalanan katulad ng ginagawa ng iba. ³⁴ Hindi ako tumahimik o nagtago dahil takot ako sa anumang sasabihin ng mga tao.

³⁵ “Kung mayroon lang sanang makikinig ng panig ko, nakahanda akong lumagda para patunayan na wala akong kasalanan. Kung may reklamo ang Dios na Makapangyarihan laban sa akin, ipapakiusap ko sa kanyang sabihin niya ito sa akin o kayaʼy isulat na lang. ³⁶ At ikakabit ko ito sa aking balikat o sa ulo ko na parang korona para ipakita sa lahat na nakahanda akong humarap sa mga usapin. ³⁷ Sasabihin ko sa Dios ang lahat ng aking ginawa. Haharap ako sa kanya katulad ng pinuno na hindi nahihiya.

³⁸ “Kung inaabuso ko ang aking lupain, o kinamkam ko ito sa iba,^{[a] 39} o kung pinasama ko ang loob ng mga manggagawa sa aking lupain dahil kinuha ko ang kanilang ani ng walang bayad, ⁴⁰ tumubo nawa sa lupain ko ang mga matitinik na halaman at mga damo sa halip na trigo at sebada.”

Dito natapos ang mga sinabi ni Job.