Job 30

Beibl William Morgan

30 Ond yn awr y rhai sydd ieuangach na mi sydd yn fy ngwatwar, y rhai y diystyraswn eu tadau i’w gosod gyda chŵn fy nefaid. ² I ba beth y gwasanaethai cryfdwr eu dwylo hwynt i mi? darfuasai am henaint ynddynt hwy. ³ Gan angen a newyn, unig oeddynt: yn ffoi i’r anialwch gynt, yn ddiffaith ac yn wyllt: ⁴ Y rhai a dorrent yr hocys mewn brysglwyni, a gwraidd meryw yn fwyd iddynt. ⁵ Hwy a yrrid ymaith o fysg dynion, (gwaeddent ar eu hôl hwy, fel ar ôl lleidr;) ⁶ I drigo mewn holltau afonydd, mewn tyllau y ddaear, ac yn y creigiau. ⁷ Hwy a ruent ymhlith perthi: hwy a ymgasglent dan ddanadl. ⁸ Meibion yr ynfyd, a meibion rhai anenwog oeddynt: gwaelach na’r ddaear oeddynt. ⁹ Ac yn awr eu cân hwy ydwyf fi, a myfi sydd yn destun iddynt. ¹⁰ Y maent yn fy ffieiddio, yn cilio ymhell oddi wrthyf: ac nid arbedant boeri yn fy wyneb. ¹¹ Oblegid iddo ddatod fy rhaff, a’m cystuddio; hwythau a ollyngasant y ffrwyn yn fy ngolwg i. ¹² Y rhai ieuainc sydd yn codi ar fy llaw ddeau; y maent yn gwthio fy nhraed, ac yn sarnu i’m herbyn ffyrdd eu dinistr. ¹³ Anrheithiant fy llwybr, ychwanegant fy nhrueni, heb fod help iddynt. ¹⁴ Y maent hwy yn dyfod arnaf megis dwfr trwy adwy lydan: y maent yn ymdreiglo arnaf wrth yr anrhaith. ¹⁵ Dychryniadau a drowyd arnaf: fel gwynt yr erlidiant fy enaid: a’m hiachawdwriaeth a â heibio fel cwmwl. ¹⁶ Am hynny yr ymdywallt fy enaid yn awr arnaf; dyddiau cystudd a ymaflasant ynof. ¹⁷ Y nos y tyllir fy esgyrn o’m mewn: a’m gïau nid ydynt yn gorffwys. ¹⁸ Trwy fawr nerth fy nghlefyd, fy ngwisg a newidiodd: efe a’m hamgylcha fel coler fy mhais. ¹⁹ Efe a’m taflodd yn y clai; ac euthum yn gyffelyb i lwch a lludw. ²⁰ Yr ydwyf yn llefain arnat ti, ac nid ydwyt yn gwrando: yr ydwyf yn sefyll, ac nid ystyri wrthyf. ²¹ Yr wyt yn troi yn greulon yn fy erbyn; yr wyt yn fy ngwrthwynebu â nerth dy law. ²² Yr wyt yn fy nyrchafu i’r gwynt; yr ydwyt yn gwneuthur i mi farchogaeth arno, ac yr ydwyt yn toddi fy sylwedd. ²³ Canys myfi a wn y dygi di fi i farwolaeth; ac i’r tŷ rhagderfynedig i bob dyn byw. ²⁴ Diau nad estyn ef law i’r bedd, er bod gwaedd ganddynt yn ei ddinistr ef. ²⁵ Oni wylais i dros yr hwn oedd galed ei fyd? oni ofidiodd fy enaid dros yr anghenog? ²⁶ Pan edrychais am ddaioni, drygfyd a ddaeth: pan ddisgwyliais am oleuni, tywyllwch a ddaeth. ²⁷ Fy ymysgaroedd a ferwasant, ac ni orffwysasant: dyddiau cystudd a’m rhagflaenasant. ²⁸ Cerddais yn alarus heb yr haul: codais, a gwaeddais yn y gynulleidfa. ²⁹ Yr ydwyf yn frawd i’r dreigiau, ac yn gyfaill i gywion yr estrys. ³⁰ Fy nghroen a dduodd amdanaf, a’m hesgyrn a losgasant gan wres. ³¹ Aeth fy nhelyn hefyd yn alar, a’m horgan fel llais rhai yn wylo.