Job 3

Ang Salita ng Dios (Tagalog Contemporary Bible)

Nagsalita si Job

3 Kinalaunan, nagsalita si Job at isinumpa niya ang araw na isinilang siya. ² Sinabi niya, ³ “Isinusumpa ko ang araw na akoʼy ipinanganak. ⁴ Naging madilim na lang sana ang araw na iyon at hindi na sinikatan ng araw. Kinalimutan na lang sana ng Dios sa langit ang araw na iyon. ⁵ Nanatili na lang sana itong madilim o natatakpan ng makapal na ulap, at nilukuban na lang sana ng kadiliman ang kaliwanagan. ⁶ Kinuha na lang sana ng kadiliman ang gabing iyon nang akoʼy isilang, at hindi na sana napabilang sa kalendaryo. ⁷ Hindi na nga lang sana ako ipinanganak ng gabing iyon, at wala rin sanang kasayahan noon. ⁸ Sumpain nawa ang gabing iyon ng mga manunumpa na alam kung paano pakilusin ang Leviatan.^{[a] 9} Hindi na sana sumikat ang tala sa umaga ng araw na iyon, at hindi na sana dumating ang bukang-liwayway. ¹⁰ Isinusumpa ko ang araw na iyon dahil hindi niya pinigilan ang pagsilang sa akin, nang hindi ko na sana naranasan ang ganitong paghihirap.

¹¹ “Mabuti pang namatay na lang ako sa sinapupunan ng aking ina. ¹² Bakit pa ako kinalingaʼt pinasuso ng aking ina? ¹³ Kung namatay na sana ako noon, tahimik na sana ako ngayong natutulog at nagpapahinga ¹⁴ kasama ng mga hari at mga pinuno ng mundo na nagtayo ng mga palasyo^[b] na giba na ngayon.^{[c] 15} Nagpapahinga na rin sana ako kasama ng mga pinuno na ang mga tahanan ay puno ng mga gintoʼt pilak. ¹⁶ Mas mabuti pang akoʼy naging katulad ng mga batang patay na nang ipinanganak at hindi na nakakita ng liwanag. ¹⁷ Doon sa lugar ng mga patay, ang masama ay hindi na gumagawa ng kasamaan at ang mga pagod ay nagpapahinga na. ¹⁸ Doon, ang mga bihag ay nagpapahinga rin at hindi na nila naririnig ang sigaw ng taong pumipilit sa kanila na magtrabaho. ¹⁹ Naroon ang lahat ng uri ng tao, tanyag man o hindi. At ang mga alipin ay malaya na sa kanilang amo.

²⁰ “Bakit pa pinapayagang mabuhay ang taong nagtitiis at nagdurusa? ²¹ Nagnanais silang mamatay pero hindi pa rin sila namamatay. Hangad nila ang kamatayan ng higit pa sa isang taong naghahanap ng nakatagong kayamanan. ²² Mas sasaya sila kapag namatay na at nailibing. ²³ Bakit kaya niloob pa ng Dios na mabuhay ang tao nang hindi man lamang pinapaalam ang kanyang kahahantungan? ²⁴ Hindi ako makakain dahil sa labis na pagdaramdam at walang tigil ang aking pagdaing. ²⁵ Ang kinatatakutan koʼy nangyari sa akin. ²⁶ Wala akong kapayapaan at katahimikan. Wala akong kapahingahan, pawang kabagabagan ang nararanasan ko.”