Add parallel Print Page Options

Itanaw mo ang iyong mga mata sa lantad na kaitaasan, at iyong tingnan!
    Saan ka hindi nasipingan?
Sa tabi ng mga lansangan ay umupo kang naghihintay
    na gaya ng taga-Arabia sa ilang.
Dinumihan mo ang lupain
    ng iyong kahalayan at ng iyong kasamaan.
Kaya't pinigil ang mga ambon,
    at hindi dumating ang ulan sa tagsibol;
gayunma'y mayroon kang noo ng isang upahang babae,
    ikaw ay tumatangging mapahiya.
Hindi ba sa akin ay katatawag mo lamang,
    ‘Ama ko, ikaw ang kaibigan ng aking kabataan—

Read full chapter