Słowo Boże, tradycja i czystość człowieka

15 W tym czasie przybyli do Jezusa faryzeusze oraz znawcy Prawa z Jerozolimy. Sprowadziło ich takie pytanie: ² Dlaczego Twoi uczniowie łamią tradycję starszych, nie myjąc rąk przed jedzeniem?

³ On zaś odpowiedział: A dlaczego wy, z powodu swojej tradycji, łamiecie przykazanie Boga? ⁴ Bóg bowiem powiedział: Szanuj ojca i matkę, oraz: Kto znieważa ojca lub matkę, niech poniesie śmierć. ⁵ A wy mówicie: Kto powiedziałby ojcu lub matce: To, co z mojej strony mogłoby być dla was wsparciem, złożyłem już jako dar na ofiarę, ⁶ ten wolny jest od troski o rodziców. W ten sposób unieważniliście Słowo Boga na korzyść waszej tradycji. ⁷ Obłudnicy! Słusznie prorokował o was Izajasz:

¹⁰ Następnie przywołał tłum i powiedział: Słuchajcie i zrozumcie. ¹¹ Człowieka czyni nieczystym nie to, co wchodzi do ust, lecz to, co z nich wychodzi.

¹² Wtedy podeszli uczniowie i zapytali Go: Czy wiesz, że te słowa zraziły do Ciebie faryzeuszów?

¹³ A On odpowiedział: Każda roślina, której nie zasadził mój Ojciec w niebie, zostanie wyrwana z korzeniami. ¹⁴ Zostawcie ich! To ślepi przewodnicy ślepych. Jeśli ślepy prowadzi ślepego, obaj skończą w rowie.

¹⁵ Wówczas odezwał się Piotr: Wyjaśnij nam tę przypowieść.

¹⁶ Jezus na to: To i wy wciąż jesteście tak niepojętni? ¹⁷ Czy nie rozumiecie, że wszystko, co wchodzi do ust, trafia do żołądka, a potem jest wydalane? ¹⁸ Lecz to, co wychodzi z ust, pochodzi z serca — i to czyni człowieka nieczystym. ¹⁹ Bo z serca pochodzą złe zamiary, morderstwa, cudzołóstwo, rozwiązłe czyny, kradzieże, fałszerstwa, obelżywe słowa ²⁰ i to czyni człowieka nieczystym. Jedzenie nie umytymi rękoma nie czyni człowieka nieczystym.

Kananejka i uzdrowienie jej córki

²¹ Jezus wyszedł stamtąd i udał się w strony Tyru i Sydonu. ²² Wówczas pewna Kananejka przyszła z tamtych okolic i zaczęła Go głośno prosić: Panie, Synu Dawida, zmiłuj się nade mną! Mam córkę. Demon straszliwie ją dręczy.

²³ Lecz Jezus nie odpowiedział jej ani słowem. Wtedy podeszli Jego uczniowie. Odeślij ją^[a] — przekonywali — bo wciąż woła za nami.

²⁴ A On odpowiedział: Jestem posłany tylko do owiec, które zaginęły z domu Izraela.

²⁵ Lecz kobieta podeszła, pokłoniła Mu się i poprosiła: Panie, pomóż mi!

²⁶ Niedobrze jest zabierać chleb dzieciom — odpowiedział — i rzucać szczeniętom.

²⁷ Tak, Panie — odparła kobieta — ale i szczenięta jadają okruchy, które spadają ze stołu ich panów.

²⁸ Wtedy Jezus zwrócił się do niej: O, kobieto, wielka jest twoja wiara! Niech ci się stanie, jak chcesz. I od tej chwili jej córka była już zdrowa.

Wielu obdarowanych zdrowiem

²⁹ Po opuszczeniu tamtych stron Jezus przybył nad Jezioro Galilejskie. Tam zatrzymał się na górze. ³⁰ Zgromadziły się przy Nim rzesze ludzi. Wśród nich byli chromi, niewidomi, niesprawni, głuchoniemi i inni cierpiący. Ci, którzy z nimi przyszli, kładli ich u Jego stóp, a On ich uzdrawiał. ³¹ Tłum był zdumiony widząc, że głuchoniemi mówią, kalecy odzyskują sprawność, chromi chodzą, a niewidomi widzą. Oddawano za to chwałę Bogu Izraela.

Nakarmienie czterech tysięcy

³² A Jezus przywołał swoich uczniów i powiedział: Bardzo mi żal tych ludzi. Są ze Mną już trzy dni. Nie mają co jeść, a Ja nie chcę odsyłać ich głodnych, bo mogliby zasłabnąć w drodze.

³³ Wówczas uczniowie zapytali: Skąd tu na odludziu wziąć tyle chleba, żeby nakarmić tak wielki tłum?

³⁴ Ile macie chlebów? — zapytał ich Jezus.

Siedem, i kilka rybek — odpowiedzieli.

³⁵ Wówczas polecił ludziom rozsiąść się na ziemi, ³⁶ wziął te siedem chlebów oraz ryby, podziękował Bogu, łamał i podawał uczniom, a uczniowie — tłumom.

³⁷ Wszyscy więc spożyli posiłek i nasycili się, a pozostałymi kawałkami napełnili siedem koszy. ³⁸ Tych zaś, którzy jedli, było cztery tysiące mężczyzn, nie licząc kobiet i dzieci. ³⁹ Następnie, po odprawieniu tłumów, Jezus wsiadł do łodzi i udał się w granice Magadanu.