Efezjan 4

Nowe Przymierze

Zachęta do życia zgodnego z powołaniem

4 Zachęcam was zatem ja, więzień w Panu, abyście żyli w sposób godny powołania, którego staliście się uczestnikami. ² Postępujcie z wszelką pokorą i łagodnością. Cierpliwie znoście jedni drugich w miłości. ³ Dokładajcie starań, by zachować jedność Ducha w spójni pokoju. ⁴ Jest jedno ciało i jeden Duch, jak też zostaliście wezwani w jednej nadziei związanej z waszym powołaniem. ⁵ Jest jeden Pan, jedna wiara i jeden chrzest. ⁶ Jest też jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.

⁷ Każdemu zaś spośród nas została dana łaska zgodnie z miarą ustaloną przez Chrystusa. ⁸ Dlatego powiedziano:

⁹ To, że wstąpił, cóż innego oznacza, niż to, że wcześniej zstąpił do niższych sfer ziemi? ¹⁰ Ten, który zstąpił, jest Tym samym, który wstąpił ponad wszystkie niebiosa, aby wszystko wypełnić.

¹¹ On też uczynił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangelistami, jeszcze innych duszpasterzami i nauczycielami. ¹² Uczynił to po to, by wyposażyć świętych do spełniania właściwych im zadań, do budowania ciała Chrystusa, ¹³ aż dojdziemy wszyscy do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do doskonałości właściwej dla dojrzałych, i dorośniemy do wymiarów pełni Chrystusowej.

¹⁴ Chodzi bowiem o to, abyśmy już nie byli dziećmi, rzucanymi przez fale i unoszonymi przez każdy powiew nauki będącej w rzeczy samej wyrazem ludzkiego oszustwa i sprytu w posługiwaniu się zwodniczymi metodami. ¹⁵ Przeciwnie, zależy mi, byście pod każdym względem, jako prawdomówni w miłości, rozwijali się i coraz bardziej przypominali Jego, który jest Głową, Chrystusa. ¹⁶ Z Niego czerpie całe ciało. Każda jego część we właściwy sobie sposób łączy się z innymi i wzajemnie zasila, a dzięki temu wszystkie rosną w otoczeniu miłości.

Przywileje nowego stworzenia

¹⁷ To więc mówię i nalegam w Panu, abyście już nie postępowali tak, jak postępują poganie, próżni w swych dążeniach, ¹⁸ pokrętni w swych pomysłach, dalecy od życia Bożego przez nieświadomość, która ich zaślepia, i przez niewrażliwość ich serca. ¹⁹ Wyzbyli się oni uczuć i chciwie gonią za rozpustą oraz wszelką nieczystością.

²⁰ Wy jednak nie tak nauczyliście się Chrystusa, ²¹ bo przecież to Jego usłyszeliście i w Nim was pouczono, jako że prawda jest w Jezusie. ²² Wiecie, że macie zedrzeć z siebie starego człowieka, który hołdował dawnemu sposobowi życia, i którego niszczyły zwodnicze żądze. ²³ Zamiast tego macie poddawać się odnowie w duchu waszego umysłu ²⁴ i oblec się w nowego człowieka, stworzonego według Boga w sprawiedliwości i świętości prawdy.

²⁵ Dlatego odrzućcie kłamstwo i mówcie sobie nawzajem prawdę. Jesteśmy przecież dla siebie jakby członkami jednego ciała. ²⁶ Gniewajcie się, lecz nie grzeszcie. Niech słońce nie zachodzi nad waszym gniewem ²⁷ i nie dawajcie diabłu przystępu.

²⁸ Kto kradnie, niech kraść przestanie i raczej ciężko pracuje, aby miał z czego wspierać potrzebujących. ²⁹ Niech z waszych ust nie wychodzi żadne zepsute słowo. Mówcie tylko o tym, co dobre, dla zbudowania w potrzebie, tak by na słuchających mogła spływać łaska.

³⁰ Nie zasmucajcie też Bożego Ducha Świętego, którym was opieczętowano na dzień odkupienia.

³¹ Usuńcie spośród siebie wszelką gorycz i gwałt, gniew, krzyk i oszczerstwo. Nie tolerujcie po swej stronie najmniejszej niegodziwości. ³² Bądźcie jedni dla drugich mili i serdeczni. Przebaczajcie sobie nawzajem, podobnie jak wam Bóg przebaczył w Chrystusie.