Add parallel Print Page Options

Wala Liwat Pagpatya ni David si Saul

26 Isa sina ka adlaw, may mga taga-Zif nga nagkadto kay Saul sa Gibea kag nagsiling, “Si David nagapanago sa kabukiran sang Hakila, nga nagaatubang sa Jeshimon.” Gani nagkadto si Saul sa kamingawan sang Zif sa pagpangita kay David. Gin-upod niya ang iya 3,000 ka tinawo nga iya ginpili sa Israel. Nagkampo sila sa higad sang dalan sa bukid sang Hakila, nga nagaatubang sa Jeshimon. Si David iya nagtiner sa kamingawan. Sang mabalitaan ni David nga ginsunod siya didto ni Saul, nagpadala siya sang mga espiya, kag nahibaluan niya nga nag-abot gid man si Saul.

Dayon nagkadto si David sa lugar nga ginkampuhan ni Saul. Nakita niya nga nagakatulog si Saul kag si Abner nga anak ni Ner, nga kumander sang mga soldado. Ginapalibutan si Saul sang mga soldado nga nagakatulog man. Nagpamangkot si David kay Ahimelec nga Hithanon kag kay Abishai nga anak ni Zeruya kag utod ni Joab, “Sin-o bala sa inyo ang maupod sa akon sa pagsulod sa kampo ni Saul?” Nagsabat si Abishai, “Ako ang maupod.” Gani sang sina mismo nga gab-i, naglakat si David kag si Abishai sa kampo ni Saul, kag nakita nila si Saul nga nagakatulog, nga ang iya bangkaw natibsok sa duta malapit sa iya ulohan. Si Abner kag ang mga soldado nagakatulog man sa iya palibot. Nagsiling si Abishai kay David, “Gintugyan na sang Dios sa imo ang imo kaaway subong nga adlaw. Karon tuguti ako nga bun-on ko siya sang bangkaw. Patapikon ko siya sa duta sa isa lang ka pagbuno.” Pero nagsiling si David kay Abishai, “Indi siya pagpatya! Kay silutan gid sang Ginoo ang magpatay sa iya pinili nga hari. 10 Ginasiguro ko gid sa imo, sa presensya sang buhi nga Ginoo, nga ang Ginoo mismo ang magpatay sa iya, ukon mapatay siya sa natural nga kamatayon ukon sa inaway. 11 Pero indi magtugot ang Ginoo nga ako ang magpatay sa iya pinili nga hari. Kuhaon ta lang ang bangkaw kag ang suludlan sang tubig nga ara sa iya ulohan, kag maglakat.” 12 Gani ginkuha ni David ang bangkaw kag ang suludlan sang tubig nga ara sa ulohan ni Saul, kag naglakat sila. Wala gid sing may nakakita ukon nakahibalo sa natabo; wala gid sing may nakabugtaw sa ila tungod kay ginpahamuok sang Ginoo ang ila pagtulog.

13 Dayon nagkadto sila ni David sa pihak sang kapatagan kag nagtindog sa ibabaw sang bukid nga malayo-layo diutay sa kampo nila ni Saul. 14 Nagsinggit si David sa ila ni Abner, nga kumander sang mga soldado ni Saul, “Abner, mabatian mo bala ako?” Nagsabat si Abner, “Sin-o ka? Ano ang kinahanglan mo sa hari?” 15 Nagsabat si David, “Indi bala nga ikaw ang labing maisog nga tawo sa Israel? Ngaa wala mo pagbantayi ang hari nga imo agalon? May nagkadto dira sa pagpatay sa iya! 16 Indi maayo ining imo pagpabaya sa hari. Nagasumpa ako sa buhi nga Ginoo nga dapat ka mapatay kag ang imo mga tinawo, kay wala ninyo pagbantayi ang inyo agalon, ang pinili nga hari sang Ginoo. Tan-awa kon makita mo pa ang bangkaw sang hari kag ang suludlan sang tubig nga ara sadto sa iya ulohan.” 17 Nakilala ni Saul ang tingog ni David, gani nagsiling siya, “David, anak, ikaw bala ina?” Nagsabat si David, “Huo ako ini, Mahal nga Hari. 18 Ngaa bala nga ginalagas mo ako nga imo alagad? Ano bala ang nahimo ko nga malain? 19 Mahal nga Hari, pamatii ang akon isiling. Kon ang Ginoo amo ang nagtulod sa imo sa pagpatay sa akon, kabay pa nga kaluoyan niya ako paagi sa pagbaton sang akon halad. Pero kon ini iya lang sang tawo, kabay pa nga pakamalauton sila sang Ginoo. Kay ginpalayas nila ako sa duta nga ginapanag-iyahan sang Ginoo kag ginsilingan nga mag-alagad ako sa iban nga mga dios. 20 Indi pag-itugot nga mapatay ako sa iban nga duta, nga malayo sa Ginoo. Ngaa ikaw nga hari sang Israel nagahingabot gid sa akon nga pareho man lang ako sa bitik? Ngaa ginalagas mo ako pareho sa pispis sa bukid?”

21 Nagsiling si Saul, “Nakasala ako. Magbalik ka sa akon David, anak ko, kag indi ko na ikaw pag-anhon liwat, kay wala mo ako pagpatya subong. Daw buang ako sa akon ginhimo, kag sala gid ako.” 22 Nagsabat si David, “Ari ang imo bangkaw, ipakuha ini diri sa isa mo ka tinawo. 23 Gintugyan ka sang Ginoo sa akon subong nga adlaw, pero wala ko ikaw pagpatya kay ikaw ang pinili nga hari sang Ginoo. Sa sining ginhimo ko pakamaayuhon ako sang Ginoo, kay ginabalusan niya ang kada tawo nga matarong kag matutom. 24 Subong nga ginhatagan ko sang bili ang imo kabuhi karon nga adlaw, kabay pa nga hatagan man sang bili sang Ginoo ang akon kabuhi kag luwason niya ako sa tanan nga kalisod.” 25 Dayon nagsiling si Saul kay David, “Kabay pa nga pakamaayuhon ka sang Dios, anak ko. Madamo pa nga mga butang ang imo pagahimuon, kag magamadinalag-on ka gid.” Dayon naglakat si David, kag si Saul iya nagpauli.

David Again Spares Saul’s Life

26 The Ziphites(A) went to Saul at Gibeah and said, “Is not David hiding(B) on the hill of Hakilah, which faces Jeshimon?(C)

So Saul went down to the Desert of Ziph, with his three thousand select Israelite troops, to search(D) there for David. Saul made his camp beside the road on the hill of Hakilah(E) facing Jeshimon, but David stayed in the wilderness. When he saw that Saul had followed him there, he sent out scouts and learned that Saul had definitely arrived.

Then David set out and went to the place where Saul had camped. He saw where Saul and Abner(F) son of Ner, the commander of the army, had lain down. Saul was lying inside the camp, with the army encamped around him.

David then asked Ahimelek the Hittite(G) and Abishai(H) son of Zeruiah,(I) Joab’s brother, “Who will go down into the camp with me to Saul?”

“I’ll go with you,” said Abishai.

So David and Abishai went to the army by night, and there was Saul, lying asleep inside the camp with his spear stuck in the ground near his head. Abner and the soldiers were lying around him.

Abishai said to David, “Today God has delivered your enemy into your hands. Now let me pin him to the ground with one thrust of the spear; I won’t strike him twice.”

But David said to Abishai, “Don’t destroy him! Who can lay a hand on the Lord’s anointed(J) and be guiltless?(K) 10 As surely as the Lord lives,” he said, “the Lord himself will strike(L) him, or his time(M) will come and he will die,(N) or he will go into battle and perish. 11 But the Lord forbid that I should lay a hand on the Lord’s anointed. Now get the spear and water jug that are near his head, and let’s go.”

12 So David took the spear and water jug near Saul’s head, and they left. No one saw or knew about it, nor did anyone wake up. They were all sleeping, because the Lord had put them into a deep sleep.(O)

13 Then David crossed over to the other side and stood on top of the hill some distance away; there was a wide space between them. 14 He called out to the army and to Abner son of Ner, “Aren’t you going to answer me, Abner?”

Abner replied, “Who are you who calls to the king?”

15 David said, “You’re a man, aren’t you? And who is like you in Israel? Why didn’t you guard your lord the king? Someone came to destroy your lord the king. 16 What you have done is not good. As surely as the Lord lives, you and your men must die, because you did not guard your master, the Lord’s anointed. Look around you. Where are the king’s spear and water jug that were near his head?”

17 Saul recognized David’s voice and said, “Is that your voice,(P) David my son?”

David replied, “Yes it is, my lord the king.” 18 And he added, “Why is my lord pursuing his servant? What have I done, and what wrong(Q) am I guilty of? 19 Now let my lord the king listen(R) to his servant’s words. If the Lord has incited you against me, then may he accept an offering.(S) If, however, people have done it, may they be cursed before the Lord! They have driven me today from my share in the Lord’s inheritance(T) and have said, ‘Go, serve other gods.’(U) 20 Now do not let my blood(V) fall to the ground far from the presence of the Lord. The king of Israel has come out to look for a flea(W)—as one hunts a partridge in the mountains.(X)

21 Then Saul said, “I have sinned.(Y) Come back, David my son. Because you considered my life precious(Z) today, I will not try to harm you again. Surely I have acted like a fool and have been terribly wrong.”

22 “Here is the king’s spear,” David answered. “Let one of your young men come over and get it. 23 The Lord rewards(AA) everyone for their righteousness(AB) and faithfulness. The Lord delivered(AC) you into my hands today, but I would not lay a hand on the Lord’s anointed. 24 As surely as I valued your life today, so may the Lord value my life and deliver(AD) me from all trouble.”

25 Then Saul said to David, “May you be blessed,(AE) David my son; you will do great things and surely triumph.”

So David went on his way, and Saul returned home.