⁴ ฉันบ่นต่อว่ามนุษย์อย่างนั้นหรือ
    ทำไมฉันจึงต้องมาอดทน
⁵ ดูฉันสิ ท่านแปลกใจไหมล่ะ
    และยกมือปิดปากท่านเอง
⁶ เมื่อฉันนึกถึงว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉัน
    ฉันก็กลัวจนตัวสั่น
⁷ ทำไมคนชั่วร้ายจึงมีชีวิตอยู่
    มีอายุยืนจนแก่เฒ่า และร่ำรวยยิ่งๆ ขึ้น
⁸ พวกเขามีลูกหลานให้ชื่นชม
    และมีชีวิตอยู่ดูผู้สืบเชื้อสายของเขา
⁹ บ้านเรือนของเขาปลอดภัย ปราศจากความกลัว
    และพระเจ้าไม่ลงโทษพวกเขา
¹⁰ โคของเขาผสมพันธุ์โดยไม่พลาด
    แม่โคมีลูกได้โดยไม่แท้ง
¹¹ พวกเขาให้ลูกๆ ออกไปวิ่งเล่นได้อย่างฝูงแกะ
    และลูกๆ ของเขาเต้นรำทำเพลง
¹² พวกเขาร้องเพลงประสานกับรำมะนาและพิณเล็ก
    และร่าเริงกับเสียงปี่
¹³ พวกเขาใช้ชีวิตในความเจริญรุ่งเรือง
    และพวกเขาลงไปสู่แดนคนตายอย่างสงบ
¹⁴ พวกเขาพูดกับพระเจ้าว่า ‘อย่ามายุ่งกับพวกเรา
    เราไม่ต้องการรู้จักวิถีทางของพระองค์
¹⁵ องค์ผู้กอปรด้วยมหิทธานุภาพเป็นผู้ใดที่เราควรจะรับใช้พระองค์
    และถ้าเราอธิษฐานต่อพระองค์ เราจะได้ประโยชน์อะไร’
¹⁶ ดูเถิด ความเจริญรุ่งเรืองของพวกเขาไม่ได้อยู่ในมือของเขาหรือ
    ฉันอยู่ห่างจากคำแนะนำของคนชั่ว

¹⁷ บ่อยแค่ไหนที่ตะเกียงของคนชั่วร้ายถูกดับ
    ที่ความวิบัติตกอยู่กับพวกเขา
    ที่พระองค์แจกจ่ายความเจ็บปวดเมื่อพระองค์กริ้ว
¹⁸ บ่อยแค่ไหนที่พวกเขาเป็นเหมือนฟางที่ลมพัดไป
    และเหมือนแกลบที่ถูกลมพายุพัดปลิวไป
¹⁹ ท่านพูดว่า ‘พระเจ้าสะสมความชั่วของพวกเขาไว้ให้ลูกๆ ของเขา’
    ขอพระองค์สนองตอบพวกเขาเถิด เขาจะได้รู้รส
²⁰ ขอให้นัยน์ตาของพวกเขาเห็นความหายนะของเขาเอง
    และให้พวกเขาดื่มการลงโทษขององค์ผู้กอปรด้วยมหิทธานุภาพ
²¹ พวกเขาจะห่วงใยอะไรในครอบครัวของตน
    เมื่อวันเวลาของพวกเขาสิ้นสุดลงแล้ว
²² จะมีใครสอนเรื่องความรู้แก่พระเจ้าบ้าง
    เมื่อเห็นแล้วว่าพระองค์ตัดสินบรรดาผู้ที่อยู่สูง

²³ คนหนึ่งตายขณะร่างกายยังแข็งแรง
    ไร้ความกังวลและความกลัว
²⁴ เขามีกินอย่างอุดมสมบูรณ์
    และผิวก็ผุดผ่องดั่งคนวัยหนุ่มสาว
²⁵ ส่วนอีกคนตายในความขมขื่นของจิตวิญญาณ
    ไม่เคยได้ลิ้มรสความเจริญรุ่งเรือง
²⁶ พวกเขานอนลงในฝุ่นเหมือนกัน
    และตัวหนอนก็กินร่างของเขาทั้งสอง

²⁷ ดูเถิด ฉันรู้ความคิดของพวกท่าน
    และมีแผนการจะทำร้ายฉัน
²⁸ เพราะท่านพูดว่า ‘บ้านของผู้บีบบังคับอยู่ที่ไหน
    กระโจมซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยของคนชั่วอยู่ที่ไหน’
²⁹ ท่านไม่เคยถามพวกคนเดินทาง
    และท่านไม่เชื่อเรื่องที่เขาเล่าหรือ
³⁰ ว่าคนชั่วรอดตายในวันแห่งความวิบัติ
    ว่าเขาพ้นจากวันแห่งความโกรธเกรี้ยว
³¹ ใครบ้างประณามคนชั่วซึ่งๆ หน้าเขา
    และใครสนองตอบเขาตามที่เขาได้ทำ
³² เมื่อเขาถูกหามไปยังหลุมศพ
    ก็มีคนเฝ้าถ้ำเก็บศพของเขา
³³ ก้อนดินในหุบเขาก็ยังนิ่มสำหรับเขา
    ผู้คนทั้งปวงเดินตามศพเขาไป
    และพวกที่เดินนำหน้าไปก็นับไม่ถ้วน

³⁴ แล้วท่านจะปลอบประโลมฉันด้วยคำพูดที่ไร้สาระได้อย่างไร
    คำตอบของท่านไม่มีอะไรนอกจากความจอมปลอม”