³ “โอ พงศ์พันธุ์ยาโคบเอ๋ย
    พงศ์พันธุ์อิสราเอลที่มีชีวิตเหลืออยู่ จงฟังเรา
เราได้อุ้มเจ้าออกไปนับตั้งแต่เจ้าอยู่ในครรภ์
    และอุ้มชูเจ้านับตั้งแต่เกิด
⁴ และแม้เจ้าชราลง เราก็คือผู้นั้น
    จนกระทั่งเจ้าผมหงอก เราเองที่แบกเจ้า
เราเองเป็นผู้สร้างเจ้า และเราเองที่จะแบกรับภาระ
    เราจะประคองเจ้าและจะช่วยเจ้าให้รอด

⁵ เจ้าจะเปรียบเราหรือนับว่าเราเสมอเหมือนผู้ใด
    เจ้าเห็นว่าเราเป็นเหมือนผู้ใดที่เจ้าจะเอาไปเปรียบเทียบ
⁶ บรรดาพวกที่ทุ่มเทใช้ทองคำที่เก็บสะสมไว้
    และชั่งน้ำหนักเงิน
จ้างช่างทองให้หล่อเป็นรูปเทพเจ้า
    แล้วพวกเขาก็ก้มกราบนมัสการรูปนั้น
⁷ พวกเขาแบกเทวรูปขึ้นบ่าไป
    และตั้งไว้บนฐาน มันเคลื่อนไปจากที่ไม่ได้
ถ้าหากว่ามีผู้ใดร้องต่อหน้าเทวรูป มันก็จะไม่ตอบ
    มันช่วยเขาให้รอดจากความยากลำบากไม่ได้

⁸ จงจำสิ่งนี้ไว้และมีใจมั่นคง
    พวกเจ้าผู้ล่วงละเมิด เจ้าจงจำใส่ใจ
⁹     จงจำเหตุการณ์ต่างๆ ที่ผ่านมา
เพราะเราเป็นพระเจ้า และไม่มีผู้อื่นอีก
    เราเป็นพระเจ้า และไม่มีผู้ใดที่เป็นเหมือนเรา
¹⁰ เราประกาศถึงสิ่งในครั้งปฐมกาลจนถึงบั้นปลาย
    และสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้นตั้งแต่โบราณกาล
เรากล่าวว่า ‘แผนงานของเราจะยั่งยืน
    และเราจะทำให้ความประสงค์ของเราทั้งสิ้นสำเร็จลุล่วง’
¹¹ เราเรียกนกอินทรีตัวหนึ่งจากทิศตะวันออก
    ชายคนหนึ่งจากแดนไกลจะทำให้สิ่งที่เราประสงค์เป็นผลสำเร็จ
สิ่งที่เราได้พูดแล้ว เราจะทำให้เกิดขึ้น
    สิ่งที่เราได้มุ่งหมายไว้ เราจะกระทำตามนั้น

¹² เจ้าคนดื้อรั้น จงฟังเรา
    เจ้าห่างจากความชอบธรรม
¹³ เรานำความชอบธรรมของเรามาใกล้
    มันอยู่ไม่ไกลเลย
    และความรอดพ้นที่มาจากเราจะไม่ล่าช้า
เราจะให้ความรอดพ้นเข้ามายังศิโยน
    ให้บารมีของเราเพื่ออิสราเอล