เพราะเมืองอาร์แห่งโมอับถูกทำลายจนไม่เหลือแม้แต่ซากในคืนเดียว
    โมอับจึงพินาศ
เพราะเมืองคีร์แห่งโมอับถูกทำลายจนไม่เหลือแม้แต่ซากในคืนเดียว
    โมอับจึงพินาศ
² ผู้คนจะขึ้นไปยังตำหนักและเมืองดีโบน
    ไปยังสถานบูชาบนภูเขาสูงเพื่อร้องอ้อนวอน
โมอับร้องรำพันถึงเมืองเนโบและเมืองเมเดบา
    ทุกคนโกนผมและหนวดเครา
³ พวกเขานุ่งห่มผ้ากระสอบ
    ทุกคนร้องรำพันและน้ำตาไหลพราก
    ที่ดาดฟ้าและที่ลานชุมนุม
⁴ เมืองเฮชโบนและเมืองเอเลอาเลห์ร่ำร้อง
    เสียงของพวกเขาเป็นที่ได้ยินไปถึงยาฮาส
ฉะนั้นพวกผู้ชายที่ถืออาวุธของโมอับร้องส่งเสียงดัง
    จิตใจของเขาหวาดหวั่น
⁵ “ใจของเราร่ำร้องเพื่อโมอับ
    ผู้ลี้ภัยของเมืองหลบหนีไปยังเมืองโศอาร์
    และเมืองเอกลัทเชลีชิยาห์
เพราะพวกเขาร้องรำพัน
    ขณะที่ขึ้นตามทางไปยังเมืองลูฮีท
ตามถนนที่ไปยังเมืองโฮโรนาอิม
    พวกเขาส่งเสียงร้องคร่ำครวญอย่างสิ้นหวัง
⁶ ธารน้ำที่นิมริมแห้งเหือด
    หญ้าเหี่ยวเฉา
พืชพรรณไม้ไม่งอก
    ไม่มีความเขียวชอุ่มเหลืออยู่เลย
⁷ ฉะนั้น ความอุดมสมบูรณ์ที่พวกเขาได้รับและสะสมมา
    พวกเขาก็ขนข้ามธารน้ำแห่งต้นหลิว
⁸ เพราะเสียงร้องได้กระจายออกไปทั่วแผ่นดินโมอับ
    เสียงร้องไห้ฟูมฟายไปถึงเมืองเอกลาอิม
    เสียงร้องไห้คร่ำครวญไปถึงเมืองเบเออร์เอลิม
⁹ เพราะธารน้ำของเมืองดีโบนเต็มด้วยเลือด
    เพราะเราจะเพิ่มความวิบัติให้แก่ดีโบน
คือให้สิงโตแก่พวกโมอับที่หลบหนีไป
    และแก่พวกที่ยังเหลืออยู่ในแผ่นดิน”