องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า

“เนื่องจากโมอับทำบาปซ้ำแล้วซ้ำเล่าสามสี่ครั้ง
เราจึงไม่หายโกรธ
เพราะเขาเผากระดูกกษัตริย์เอโดม
ราวกับจะให้เป็นปูน
เราจะส่งไฟมายังโมอับ
ซึ่งจะเผาผลาญป้อมต่างๆ ของเคริโอท[a]
โมอับจะล่มจมท่ามกลางความโกลาหลวุ่นวาย
ท่ามกลางเสียงโห่ร้องออกศึกและเสียงแตรดังสนั่น
เราจะทำลายผู้ปกครอง
และฆ่าบรรดาข้าราชบริพารไปพร้อมกับเขาด้วย”
            องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนั้น

องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า

“เนื่องจากยูดาห์ทำบาปซ้ำแล้วซ้ำเล่าสามสี่ครั้ง
เราจึงไม่หายโกรธ
เพราะเขาละทิ้งบทบัญญัติขององค์พระผู้เป็นเจ้า
และไม่ได้ประพฤติตามกฎหมายของพระองค์
เพราะพระเท็จเทียมทั้งหลายได้ชักนำพวกเขาให้หลงเตลิดไป
บรรดาพระ[b]ซึ่งบรรพบุรุษของเขาหลงตามไป
เราจะส่งไฟมายังยูดาห์
ซึ่งจะเผาผลาญป้อมต่างๆ ของเยรูซาเล็ม”

คำพิพากษาอิสราเอล

องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า

“เนื่องจากอิสราเอลทำบาปซ้ำแล้วซ้ำเล่าสามสี่ครั้ง
เราจึงไม่หายโกรธ
เขาขายผู้ชอบธรรมแลกกับเงิน
และขายคนขัดสนแลกกับรองเท้าคู่เดียว
เขาเหยียบย่ำศีรษะของผู้ยากไร้
เหมือนเดินย่ำฝุ่น
และไม่ยอมให้ความยุติธรรมแก่ผู้ถูกกดขี่
พ่อลูกเข้าหาผู้หญิงคนเดียวกัน
เป็นเหตุให้นามอันศักดิ์สิทธิ์ของเราถูกลบหลู่ดูหมิ่น
เขาเอนตัวลงนอนข้างแท่นบูชาทุกแท่น
สวมเสื้อผ้าที่ยึดมาเป็นของประกัน
และเขาดื่มเหล้าองุ่นซึ่งยึดมาเป็นค่าปรับ
ในวิหารพระของเขา

“เราได้ทำลายชาวอาโมไรต์ต่อหน้าเขา
ทั้งๆ ที่อาโมไรต์สูงตระหง่านเหมือนสนซีดาร์
และแข็งแกร่งเหมือนต้นโอ๊ก
เราทำลายผลซึ่งอยู่ข้างบน
และรากเหง้าซึ่งอยู่ข้างล่าง
10 เราพาเจ้าออกมาจากอียิปต์
และนำเจ้าผ่านถิ่นกันดารตลอดสี่สิบปี
เพื่อยกดินแดนของชาวอาโมไรต์ให้แก่เจ้า

11 “ทั้งเราได้ตั้งบุตรชายบางคนของพวกเจ้าให้เป็นผู้เผยพระวจนะ
และเลือกสรรคนหนุ่มบางคนของพวกเจ้าให้เป็นนาศีร์
นี่เป็นความจริงไม่ใช่หรือ ประชากรอิสราเอลเอ๋ย?”
            องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
12 “แต่เจ้าก็บังคับให้นาศีร์ดื่มเหล้าองุ่น
และสั่งผู้เผยพระวจนะไม่ให้เผยพระวจนะ

13 “ฉะนั้นบัดนี้เราจะขยี้เจ้า
เหมือนเกวียนที่บรรทุกข้าวเต็มบดขยี้
14 คนที่ว่องไวจะหนีไม่พ้น
คนที่แข็งแรงจะไม่อาจฮึดสู้
และนักรบก็จะเอาชีวิตไม่รอด
15 พลธนูจะไม่อาจยืนหยัดอยู่ได้
ทหารราบจะหนีไปไม่พ้น
และพลม้าจะเอาชีวิตไม่รอด
16 แม้แต่นักรบกล้าหาญที่สุด
ก็จะหนีตัวล่อนจ้อนไปในวันนั้น”
            องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

Footnotes

  1. 2:2 หรือของเมืองต่างๆ ของเขา
  2. 2:4 หรือคำมุสาต่างๆ

พระผู้เป็นเจ้ากล่าวดังนี้

“โมอับกระทำบาปซ้ำแล้วซ้ำเล่า
    เราจะไม่เปลี่ยนใจในการลงโทษ
เพราะพวกเขาเผากระดูกของกษัตริย์
    แห่งเอโดมจนเป็นผงปูน
เราจะให้ไฟไหม้โมอับ
    ไฟจะเผาไหม้ป้อมปราการของเคริโอท
โมอับจะสิ้นชีวิตในท่ามกลางเสียงชุลมุน
    เสียงตะโกนและเสียงแตรงอน
เราจะกำจัดผู้ครองราชย์ของโมอับ
    และฆ่าบรรดาผู้นำทั้งปวงพร้อมกับเขา”
    พระผู้เป็นเจ้ากล่าว

กล่าวโทษยูดาห์

พระผู้เป็นเจ้ากล่าวดังนี้

“ยูดาห์กระทำบาปซ้ำแล้วซ้ำเล่า
    เราจะไม่เปลี่ยนใจในการลงโทษ
เพราะพวกเขาได้ดูหมิ่นกฎบัญญัติของพระผู้เป็นเจ้า
    และไม่รักษากฎเกณฑ์ของพระองค์
เพราะพวกเขาถูกชักนำให้หลงผิดด้วยสิ่งจอมปลอม
    อย่างที่บรรพบุรุษของพวกเขาติดตามมาแล้ว
เราจะให้ไฟไหม้ยูดาห์
    ไฟจะเผาไหม้ป้อมปราการของเยรูซาเล็ม”

กล่าวโทษอิสราเอล

พระผู้เป็นเจ้ากล่าวดังนี้

“อิสราเอลกระทำบาปซ้ำแล้วซ้ำเล่า
    เราจะไม่เปลี่ยนใจในการลงโทษ
เพราะพวกเขาขายผู้มีความชอบธรรมเพื่อแลกกับเงิน
    และขายผู้ยากไร้เพื่อแลกกับรองเท้าเพียงคู่เดียว
พวกเขาเหยียบย่ำศีรษะของผู้ขัดสน
    อย่างกับฝุ่นผงบนพื้นดิน
    และไม่ยอมให้ความเป็นธรรมแก่ผู้ถูกข่มเหง
ทั้งผู้ชายและพ่อของเขานอนกับหญิงสาวคนเดียวกัน
    ทำให้นามอันบริสุทธิ์ของเราเป็นที่ดูหมิ่น
พวกเขานอนที่ข้างแท่นบูชาทุกแห่ง
    เขานอนบนเสื้อผ้าซึ่งเป็นของประกันที่เขาริบได้มาจากผู้ยากไร้[a]
พวกเขาดื่มเหล้าองุ่นที่ปรับมาได้
    ในตำหนักของเทพเจ้าของพวกเขา

เรานั่นแหละที่ทำให้ชาวอัมโมนพินาศ
    แม้เขาจะสูงใหญ่ดั่งต้นซีดาร์
    และแข็งแกร่งดั่งต้นโอ๊ก
เราทำลายผลที่เบื้องบน
    และรากที่เบื้องล่างของเขา
10 เรานำพวกเจ้าออกจากแผ่นดินอียิปต์
    และเราได้นำพวกเจ้าในถิ่นทุรกันดารเป็นเวลา 40 ปี
    เพื่อให้พวกเจ้าเป็นเจ้าของแผ่นดินของชาวอัมโมน
11 เรากำหนดบรรดาผู้เผยคำกล่าวของพระเจ้าขึ้นจากพวกลูกหลานของเจ้า
    และกำหนดชาวนาศีร์[b]ขึ้นจากบรรดาชายหนุ่มของพวกเจ้า
โอ ชาวอิสราเอลเอ๋ย นั่นเป็นความจริงมิใช่หรือ”
    พระผู้เป็นเจ้าประกาศ

12 “แต่พวกเจ้าทำให้ชาวนาศีร์ดื่มเหล้าองุ่น
    และสั่งบรรดาผู้เผยคำกล่าวของพระเจ้าว่า จงอย่าเผยคำกล่าว

13 ฉะนั้น บัดนี้เราจะบดขยี้พวกเจ้า
    เหมือนกับเกวียนที่บรรทุกข้าวบดขยี้
14 ผู้ที่ว่องไวจะหนีไม่รอด
    ผู้ที่แข็งแรงจะหมดเรี่ยวแรง
    และนักรบจะเอาชีวิตไม่รอด
15 นายขมังธนูจะไม่สามารถยืนหยัดได้
    ทหารที่ขาว่องไวจะหนีไปไหนไม่ได้
    และทหารม้าจะเอาชีวิตไม่รอด
16 แม้บรรดานักรบผู้กล้าหาญ
    ก็จะล่อนจ้อนเผ่นหนีในวันนั้น”
    พระผู้เป็นเจ้าประกาศ