21 พระทัยของกษัตริย์อยู่ในพระหัตถ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นเหมือนธารน้ำไหล
ซึ่งพระเจ้าทรงนำไปสู่คนทั้งปวงที่พระองค์พอพระทัย

ทางทั้งสิ้นของมนุษย์ก็ดูถูกต้องในสายตาของเขา
แต่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประเมินจิตใจ

การทำสิ่งที่ถูกต้องและยุติธรรม
เป็นที่ปรารถนาขององค์พระผู้เป็นเจ้ายิ่งกว่าเครื่องบูชา

ตาเย่อหยิ่งและใจผยองคือทุ่งนาที่ไม่ได้หว่านไถของคนชั่ว
ทั้งสองสิ่งนี้ล้วนเป็นบาป

แผนงานของคนขยันนำมาซึ่งผลกำไร
เช่นเดียวกับที่ความรีบร้อนนำมาซึ่งความขัดสน

ทรัพย์สินที่ได้มาจากลิ้นโป้ปด
คือหมอกควันที่จางหาย และกับดักมรณะ[a]

ความอำมหิตของคนชั่วจะลากพวกเขาไปสู่หายนะ
เพราะเขาไม่ยอมทำสิ่งที่ถูกต้อง

วิถีทางของผู้ทำผิดนั้นคดเคี้ยว
ส่วนความประพฤติของผู้บริสุทธิ์นั้นเที่ยงตรง

อยู่ที่มุมดาดฟ้า
ดีกว่าอยู่ร่วมชายคากับภรรยาที่ชอบหาเรื่อง

10 คนชั่วปรารถนาชั่ว
เพื่อนบ้านไม่เคยได้รับความเมตตาจากเขา

11 เมื่อคนชอบเยาะเย้ยถูกลงโทษ คนอ่อนต่อโลกก็เกิดปัญญา
เมื่อฟังคนฉลาด เขาก็ได้ความรู้

12 องค์ผู้ทรงธรรม[b]จับตาดูบ้านของคนชั่ว
และฉุดคนชั่วลงสู่หายนะ

13 คนที่ปิดหูจากเสียงร่ำร้องของคนจน
ก็จะร่ำร้องและไม่ได้รับคำตอบเช่นกัน

14 ของกำนัลที่แอบให้ก็ช่วยบรรเทาความโกรธ
สินบนซึ่งซุกอยู่ในกระเป๋าก็ช่วยลดหย่อนผ่อนโทษร้ายแรง

15 การผดุงความยุติธรรมทำให้ผู้ชอบธรรมชื่นชมยินดี
แต่ทำให้ผู้ทำชั่วขวัญหนีดีฝ่อ

16 คนที่เตลิดไปจากทางแห่งความเข้าใจ
จะจบลงในหมู่คนตาย

17 ผู้ที่รักความสนุกสนานจะยากจน
ผู้ที่รักเหล้าองุ่นและน้ำมันมะกอกจะไม่มีวันร่ำรวย

18 คนชั่วจะกลายเป็นค่าไถ่ให้คนชอบธรรม
คนไม่ซื่อสัตย์เป็นค่าไถ่ให้คนเที่ยงธรรม

19 อาศัยอยู่ในถิ่นกันดาร
ดีกว่าอยู่กับภรรยาอารมณ์ร้ายชอบทะเลาะ

20 คนฉลาดเก็บข้าวปลาอาหารชั้นเลิศ[c]ไว้ในคลัง
แต่คนโง่กินล้างกินผลาญสิ่งที่มีจนหมด

21 ผู้ที่ติดตามความชอบธรรมและความรัก
ย่อมพบชีวิต ความเจริญรุ่งเรือง[d] และเกียรติ

22 คนฉลาดสามารถโจมตีเมืองของคนที่มีกำลัง
และทลายที่มั่นซึ่งเขาไว้วางใจ

23 ผู้ที่ระวังปากและลิ้นของตน
ก็ปกป้องตนให้พ้นจากหายนะ

24 คนเย่อหยิ่ง คนจองหอง มีชื่อว่า “นักเยาะเย้ย”
เขาทำตัวยโสโอหัง

25 ความอยากของคนเกียจคร้านฆ่าตัวเขาเอง
เพราะเขาไม่ยอมลงมือทำงาน

26 เขาอยากได้โน่นอยากได้นี่อยู่วันยังค่ำ
แต่คนชอบธรรมเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่

27 เครื่องบูชาของคนชั่วนั้นน่าชิงชัง
โดยเฉพาะเมื่อเขานำมาด้วยเจตนาชั่ว!

28 ผู้ให้คำพยานเท็จจะพินาศ
แต่คนที่ตั้งใจฟังจะเป็นพยานที่เชื่อถือได้เสมอ

29 คนชั่วดื้อดึงถือดี
ส่วนคนเที่ยงธรรมไตร่ตรองถึงวิถีทางของตน

30 ไม่มีสติปัญญา หรือวิจารณญาณ หรือแผนการใดๆ
ที่ต่อต้านพระประสงค์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าได้

31 ม้าเตรียมพร้อมไว้สำหรับศึกสงคราม
แต่ชัยชนะอยู่ที่องค์พระผู้เป็นเจ้า

Footnotes

  1. 21:6 สำเนาต้นฉบับภาษาฮีบรูส่วนใหญ่ว่าหมอกควันสำหรับคนที่เสาะแสวงหาความตาย
  2. 21:12 หรือคนชอบธรรม
  3. 21:20 หรืออาหารและน้ำมันมะกอก
  4. 21:21 หรือความชอบธรรม

21 หัวใจของกษัตริย์คือธารน้ำที่อยู่ในอานุภาพของพระผู้เป็นเจ้า
    พระองค์บังคับทิศทางหัวใจของกษัตริย์ตามความประสงค์ของพระองค์
วิถีทางของคนมักจะถูกต้องในสายตาของตนเอง
    แต่พระผู้เป็นเจ้าหยั่งดูที่ใจของเขา
การกระทำอันชอบธรรมและยุติธรรม
    เป็นที่ยอมรับของพระผู้เป็นเจ้ามากกว่าเครื่องบูชา
สายตาที่หยิ่งจองหองกับใจที่หยิ่งยโส
    และตะเกียงของบรรดาผู้ชั่วร้ายล้วนเป็นบาปทั้งสิ้น
แผนการของคนขยันมีแต่จะนำมาซึ่งผลประโยชน์
    แต่ทุกคนที่หุนหันพลันแล่นมีแต่จะยากจนลง
ความมั่งคั่งที่ได้มาจากลิ้นที่หลอกลวง
    เป็นเสมือนไอน้ำที่จางหายไป และเหมือนบ่วงแร้วแห่งความตาย
ความรุนแรงของคนชั่วร้ายจะกวาดล้างพวกเขาเอง
    ด้วยว่า เขาไม่ยอมทำสิ่งที่ถูกต้อง
หนทางของคนทำผิดช่างคดเคี้ยว
    แต่การกระทำของผู้บริสุทธิ์นั้นเที่ยงตรง
อาศัยอยู่ที่มุมหนึ่งบนดาดฟ้า
    ก็ยังดีกว่าอยู่ในบ้านร่วมกับภรรยาช่างทะเลาะเบาะแว้ง
10 เจตนาของคนชั่วร้ายมุ่งมั่นในความเลวร้าย
    เพื่อนบ้านจะหาความเมตตาจากเขาไม่ได้เลย
11 คนเขลาเรียนรู้ได้ก็ต่อเมื่อเห็นคนเย้ยหยันถูกลงโทษ
    คนที่มีสติปัญญาจะเรียนรู้เมื่อเขาได้รับการสั่งสอน
12 องค์ผู้มีความชอบธรรมสนใจในครัวเรือนของคนชั่ว
    และพระองค์จะเหวี่ยงเขาสู่ความพินาศ
13 ถ้าผู้ใดไม่ยอมรับฟังผู้ยากไร้เมื่อเขาร้องขอความช่วยเหลือ
    ตัวเขาเองก็เช่นกัน ดังนั้นเมื่อร้องขอ แล้วจะไม่ได้รับคำตอบ
14 ของกำนัลที่แอบให้สามารถสลายความโกรธให้หายไป
    และสินบนที่แอบรับไว้ช่วยบรรเทาความฉุนเฉียว
15 ความเที่ยงธรรมนำความยินดีมาสู่ผู้มีความชอบธรรม
    แต่นำความกลัวมาสู่ผู้กระทำความชั่ว
16 มนุษย์ผู้ใดที่หันเหไปจากหนทางแห่งการหยั่งรู้
    ก็จะพักอยู่ร่วมกับหมู่คนตาย
17 คนรักความสนุกสนานจะเป็นคนยากไร้
    คนรักเหล้าองุ่นและน้ำมันหอมจะไม่เป็นคนมั่งมี
18 คนชั่วร้ายเป็นค่าไถ่สำหรับผู้มีความชอบธรรม
    และคนใจหินเป็นค่าไถ่สำหรับผู้มีความเที่ยงธรรม
19 อาศัยอยู่ในดินแดนอันแร้นแค้น
    ก็ยังดีกว่าอยู่กับหญิงช่างทะเลาะและอารมณ์ร้าย
20 ทรัพย์สิ่งของและน้ำมันอันมีค่าคงอยู่ในบ้านของคนมีสติปัญญา
    แต่คนโง่ผลาญทุกสิ่งจนหมดสิ้น
21 ผู้มุ่งมั่นในความชอบธรรมและความรัก
    จะพบกับชีวิต ความชอบธรรม และเกียรติยศ
22 ผู้มีสติปัญญาขึ้นไปโจมตีเมืองที่มั่นคงแข็งแรง
    และทำลายป้อมซึ่งข้าศึกมั่นใจให้ราบคาบได้
23 ผู้ระวังปากและลิ้น
    เป็นผู้รักษาตัวให้พ้นจากปัญหาได้
24 คนหยิ่งยโสและผยองมีสมญาว่า “ผู้เย้ยหยัน”
    เขาประพฤติตัวอย่างหยิ่งยโสและปราศจากความเกรงขาม
25 ความอยากได้ของคนเกียจคร้านเป็นฝ่ายฆ่าตัวเขาเอง
    เพราะว่ามือของเขาไม่ยอมขยับทำงาน
26 เขาอยากได้มากขึ้นตลอดวันเวลา
    ส่วนผู้มีความชอบธรรมมักให้และไม่ขยักเก็บไว้
27 เครื่องสักการะของคนชั่วร้ายเป็นที่น่ารังเกียจ
    และจะยิ่งกว่านั้นสักเพียงไรเมื่อเขาให้ด้วยแรงจูงใจอันต่ำช้า
28 พยานเท็จจะพินาศ
    แต่ผู้ฟังที่ดีจะเป็นฝ่ายให้คำพยานจนถึงความสำเร็จ
29 คนชั่วแสดงท่าขึงขังให้เห็น
    แต่ผู้มีความชอบธรรมไตร่ตรองวิถีทางของเขา
30 ไม่มีสติปัญญา การหยั่งรู้ หรือแผนการใดๆ
    ที่สามารถต่อต้านพระผู้เป็นเจ้าได้สำเร็จ
31 ม้าจะถูกเตรียมไว้พร้อมแล้วสำหรับรบในการสงคราม
    แต่ชัยชนะนั้นขึ้นอยู่กับพระผู้เป็นเจ้า