⁴ ขอให้พวกที่ตามล่าชีวิตข้าพเจ้า
    ต้องอับอายและไร้เกียรติ
ให้พวกที่วางแผนหวังให้ข้าพเจ้าพินาศ
    ต้องหันหลังกลับและสับสน
⁵ ให้พวกเขาเป็นเหมือนแกลบที่ถูกลมพัดปลิวไป
    พร้อมกับมีทูตสวรรค์ของพระผู้เป็นเจ้าไล่พวกเขาไปให้พ้น
⁶ ให้พวกเขาอยู่ในทางอันมืดมนและลื่น
    พร้อมกับมีทูตสวรรค์ของพระผู้เป็นเจ้าตามล่าไป

⁷ ด้วยว่า พวกเขาซ่อนร่างแหไว้เตรียมจับข้าพเจ้าโดยไม่มีเหตุผล
    พวกเขาขุดหลุมพรางเพื่อจะเอาชีวิตข้าพเจ้าอย่างไร้สาเหตุ
⁸ ให้พวกเขาประสบความพินาศโดยไม่ทันตั้งตัว
    และให้พวกเขาตกในร่างแหที่ซ่อนไว้เอง
    และจมลงในความพินาศ
⁹ แล้วจิตวิญญาณข้าพเจ้าจะยินดีในพระผู้เป็นเจ้า
    และร่าเริงใจที่พระองค์ช่วยให้รอดพ้น
¹⁰ ทั่วทั้งกายใจข้าพเจ้าจะพูดว่า
    “โอ พระผู้เป็นเจ้า มีใครบ้างที่เป็นเหมือนพระองค์
พระองค์ช่วยคนอ่อนแอให้พ้นจากคนที่แข็งแรงกว่า
    ช่วยคนอ่อนแอและคนยากไร้ให้พ้นจากคนที่เอาเปรียบ”

¹¹ คนชั่วเป็นพยานต่อต้านข้าพเจ้า
    และกล่าวหาสิ่งที่ข้าพเจ้าไม่รู้เรื่องด้วยเลย
¹² พวกเขากระทำสิ่งเลวร้ายตอบสนองความดี
    และจิตวิญญาณของข้าพเจ้าสิ้นหวัง
¹³ แต่ยามที่พวกเขาป่วย ข้าพเจ้าสวมผ้ากระสอบ
    ข้าพเจ้าทนทุกข์เองด้วยการอดอาหาร
ข้าพเจ้าก้มคอลงจรดอกเพื่ออธิษฐาน
¹⁴     ราวกับว่าข้าพเจ้าระทมใจ
    ถึงเพื่อนหรือพี่น้องของข้าพเจ้าเอง
เหมือนคนเศร้าโศกถึงมารดา
    ข้าพเจ้าซบหน้าลงกับพื้นอย่างเศร้าสลด
¹⁵ แต่เวลาข้าพเจ้าทุกข์ร้อน พวกเขารวมหัวกันด้วยความยินดี
    รวมหัวกันต่อต้านข้าพเจ้า
ส่วนคนที่ข้าพเจ้าไม่รู้จัก
    พากันล้อเลียนข้าพเจ้าอย่างไม่หยุดยั้ง
¹⁶ พวกเขาล้อเลียนอย่างไร้คุณธรรมซ้ำแล้วซ้ำเล่า
    แล้วยังเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันใส่ข้าพเจ้าด้วยความจงเกลียดจงชัง

¹⁷ โอ พระผู้เป็นเจ้า พระองค์จะมองดูข้าพเจ้าต่อไปนานเพียงไร
    โปรดช่วยชีวิตข้าพเจ้าให้พ้นจากการจู่โจมของพวกเขา
    ช่วยชีวิตอันมีค่าของข้าพเจ้าจากพวกสิงโต
¹⁸ ข้าพเจ้าจะขอบคุณพระองค์ในที่ประชุมใหญ่
    ข้าพเจ้าจะสรรเสริญพระองค์ต่อหน้าผู้คนจำนวนมาก
¹⁹ อย่าปล่อยให้ข้าพเจ้าเป็นที่สะใจ
    ของพวกศัตรูผู้ไร้ความเป็นธรรม
หรือพวกที่เกลียดชังข้าพเจ้า
    อย่างไร้สาเหตุยิ้มเยาะข้าพเจ้าได้^[a]
20 เพราะพวกเขาไม่พูดเรื่องที่ทำให้เกิดความสงบสุข
    แต่เป็นเรื่องต่อต้านคนที่อยู่อย่างสงบสุขในแผ่นดิน
    พวกเขาปั้นเรื่องเพื่อหลอกลวงคน
²¹ และเขาเปิดปากกว้างโจมตีข้าพเจ้า โดยพูดว่า
    “นั่นแน่ะ นั่นแน่ะ พวกเราเห็นกับตา”

²² โอ พระผู้เป็นเจ้า พระองค์เห็นแล้ว และอย่าเงียบเฉยอยู่เลย
    โอ พระผู้เป็นเจ้า อย่าอยู่ห่างข้าพเจ้า
²³ โปรดตื่นขึ้น และลุกขึ้นปกป้องข้าพเจ้าเถิด
    เพื่อเห็นแก่ข้าพเจ้า พระเจ้าของข้าพเจ้า และพระผู้เป็นเจ้าของข้าพเจ้า
²⁴ พระองค์มีความชอบธรรม โอ พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของข้าพเจ้า
    โปรดพิสูจน์ให้เห็นเถิดว่า ข้าพเจ้าไม่ใช่ฝ่ายผิด
    และอย่าปล่อยให้ข้าพเจ้าเป็นที่สะใจของพวกศัตรู
²⁵ อย่าให้พวกเขาพูดเอาเองว่า “ดูสิ เราได้สมใจแล้ว”
    อย่าให้พวกเขาพูดได้ว่า “พวกเรากลืนเขาได้แล้ว”

²⁶ ให้พวกที่สะใจในความวอดวายของข้าพเจ้า
    อับอายและงงงันเสียให้หมด
ให้พวกที่อ้างว่าดีเลิศเกินข้าพเจ้า
    สวมใส่ความอับอายและความอัปยศ
²⁷ ให้บรรดาผู้ที่ชื่นชอบในความถูกต้องของข้าพเจ้า
    ร้องตะโกนด้วยความยินดีและร่าเริงใจ
และกล่าวย้ำว่า “พระผู้เป็นเจ้ายิ่งใหญ่นัก
    พระองค์ชื่นชอบในความสำเร็จของผู้รับใช้ของพระองค์”

²⁸ แล้วลิ้นข้าพเจ้าจะบอกเล่าถึงความชอบธรรมของพระองค์
    กล่าวสรรเสริญพระองค์ตลอดวันเวลา