² องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงคืนความรุ่งเรืองให้ยาโคบ
เช่นเดียวกับความรุ่งเรืองของอิสราเอล
แม้ผู้ทำลายได้ทำให้มันเริศร้าง
และทำลายเถาองุ่นของมัน

³ โล่ทหารของเขาเป็นสีแดง
นักรบก็สวมชุดสีแดงเข้ม
โลหะที่ตัวรถม้าศึกเปล่งประกายแวบวาบ
ในวันที่พวกเขาเตรียมพร้อม
หอกไม้สนก็กวัดแกว่ง^[a]
4 รถม้าศึกห้อตะบึงไปตามถนน
รีบรุดไปมาผ่านลานเมือง
มองดูเหมือนคบเพลิงลุกโชน
พวกเขาวิ่งปราดไปมาเหมือนสายฟ้า

⁵ เขาระดมกองทหารที่หามาได้
แต่พวกเขาสะดุดล้มกลางทาง
พวกเขากรูเข้าไปที่กำแพงเมือง
โล่ป้องกันตั้งประจำที่
⁶ ประตูด้านแม่น้ำถูกทำลายลง
และพระราชวังพังครืน
⁷ มีประกาศิต^[b]ให้กรุงนั้น
ถูกจับและพาไปเป็นเชลย
พวกทาสหญิงร้องครวญครางเหมือนนกพิราบ
และตีอกชกตัว
⁸ นีนะเวห์เป็นเหมือนสระ
และน้ำกำลังจะไหลออกไปหมด
พวกเขาร้องว่า “หยุดก่อน! หยุดก่อน!”
แต่ไม่มีใครหันกลับมา
⁹ จงปล้นเงิน!
จงปล้นทอง!
ข้าวของมากมายใช้ไม่หมด
ทรัพย์สมบัติจากทุกคลังของนีนะเวห์มีมากเหลือเกิน!
¹⁰ มันถูกปล้นทำลาย ถูกริบของมีค่าไปหมด!
หัวใจก็อ่อนล้า แข้งขาก็สิ้นแรง
เนื้อตัวสั่นเทาและทุกคนหน้าซีดเซียว

¹¹ ไหนล่ะถ้ำสิงโต
ที่พวกมันเลี้ยงดูลูกอ่อน
ไหนล่ะราชสีห์พ่อแม่ลูก
ที่ไม่หวั่นเกรงสิ่งใด?
¹² สิงโตที่ฆ่าเหยื่อมาให้ลูกๆ ของมันอย่างเพียงพอ
และคาบมาให้คู่ของมัน
แล้วสะสมเหยื่อไว้เต็มถ้ำ
สะสมสัตว์ที่มันฆ่าไว้เต็มรัง

¹³ พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ประกาศว่า
“เราเป็นศัตรูกับเจ้า
เราจะเผารถม้าศึกของเจ้าจนควันโขมง
และดาบจะฟาดฟันสิงห์หนุ่มของเจ้า
เราจะไม่เหลือเหยื่อให้เจ้าบนโลกนี้
จะไม่ได้ยินเสียงผู้สื่อสารของเจ้าอีกต่อไป”