Националните и верските водачи против апостолите

4 Додека Петар и Јован уште му зборуваа на народот, им пријдоа неколку свештеници, заповедникот на гардата во ерусалимскиот храм и неколку садукеи. ² Тие беа многу вознемирени поради тоа што апостолите го учеа народот и, повикувајќи се на воскреснатиот Исус, тврдеа дека постои воскресение на мртвите. ³ Ги фатија и ги фрлија в затвор до следниот ден, зашто веќе беше вечер. ⁴ Мнозина од оние што ја слушнаа проповедта на апостолите поверуваа, па бројот на христијаните се зголеми на околу пет илјади, сметајќи ги тука само возрасните мажи.

⁵ Утредента се состана Народниот совет составен од сите управници, старешини и вероучители во Ерусалим. ⁶ Дојде Првосвештеникот Анан, дојдоа и Кајафа, Јован, Александар, како и сите други роднини на Првосвештеникот. ⁷ Ги доведоа Јован и Петар, ги поставија на средината, па почнаа да ги испрашуваат: „Кој ви даде право, кој ве овласти да го правите ова?“

⁸ Исполнет со Светиот Дух, Петар им рече: „Управници и старешини на народот! ⁹ Ако денес не испрашувате за доброто дело спрема сакатиот човек, ако сакате да дознаете како беше исцелен, тогаш, ¹⁰ знајте и вие и сиот израелски народ, дека човекот пред ваши очи застана на свои нозе во името на Исус Христос од Назарет, Кого вие Го распнавте, а Бог Го воскресна од мртвите! ¹¹ Исус е Тој за Кого во Светото писмо пишува:

,Каменот што ѕидарите го отфрлија

стана Камен-темелник^[a].‘

¹² Под целиот небесен свод има само едно име на кое луѓето можат да се повикаат за да се спасат, а тоа е Исус Христос!“

¹³ Членовите на Народниот совет се зачудија кога ја видоа смелоста на Петар и Јован, зашто беше очигледно дека тие се обични, необразовани луѓе. А ги препознаа дека тие луѓе беа со Исус. ¹⁴ Но човекот што беше исцелен стоеше тука, пред нив, и тие немаа што да приговорат. ¹⁵ Тогаш им наредија на Петар и Јован да излезат надвор од собранието^[b], а тие почнаа да се советуваат: ¹⁶ „Што да правиме со овие луѓе? Големо чудо се случи преку нив и тоа на сите во Ерусалим им е познато. Тоа не можеме да го порекнеме. ¹⁷ Но можеби можеме да ги запреме да го шират тоа учење меѓу народот. Да им забраниме никому повеќе да не му зборуваат за Исус!“

¹⁸ Ги повикаа апостолите внатре и им наредија ништо да не зборуваат за Исус, ниту да поучуваат во Негово име.

¹⁹ Но Петар и Јован им одговорија: „Самите проценете, дали Бог ќе се согласи повеќе да ве слушаме вас отколку Него!? ²⁰ Не можеме да молчиме за она што го видовме и чувме!“

²¹ Членовите на Народниот совет им се заканија, но сепак ги ослободија. Не можеа да најдат ништо за што би можеле да ги казнат. А се плашеа дека и народот ќе крене бунт, зашто сите Го славеа Бога за чудото што се случи: ²² беше исцелен човек што повеќе од четириесет години бил сакат во нозете!

Молитва за смелост наспроти прогонствата

²³ Веднаш штом беа ослободени, Петар и Јован се вратија меѓу своите пријатели христијани и им кажаа за се што им рекоа свештеничките поглавари и старешините. ²⁴ Кога го чуја тоа, сите сложно повикаа кон Бог и рекоа: „Семоќен Господару, Создателе на небото и Земјата, на морињата и на сите суштества во нив! ²⁵ Ти, преку Светиот Дух, го поттикна нашиот прататко Давид да ги искаже следниве стихови:

,Зошто беснеат паганските народи,

луѓето коваат залудни завери?

²⁶ Цареви по Земјата се креваат

и владетели се здружуваат,

против Господ и против Неговиот Помазаник^[c].‘

²⁷ Токму тоа се случи овде, во овој град: царот Ирод Антипа, гувернерот Понтиј Пилат, пагани и Израелци, се здружија против Исус, Твојот свет Слуга, Кого Ти Го определи за Месија. ²⁸ Но се што сторија тие претставува исполнување на она што го определија Твојата рака и Твојата мудрост. ²⁹ Ги гледаш сега, Господе, нивните закани! Дај им на Своите слуги смелост да ја проповедаат Твојата порака! ³⁰ Испружи ја раката Твоја за да исцелуваш, да даваш видливи докази, чуда да се случуваат во името на Твојот свет Слуга Исус!“

³¹ Штом се помолија, местото на кое беа собрани се затресе и сите се исполнија со Светиот Дух, па со смелост продолжија да ја проповедаат Божјата порака.

Христијански комуни

³² Сите што поверуваа беа толку сплотени и еднодушни, што никој од нив не зборуваше за својот имот како за лична сопственост, туку се им беше заедничко. ³³ Апостолите со голема смелост сведочеа за воскресението на Господ Исус, и Бог спрема сите нив беше многу благонаклонет. ³⁴ Меѓу нив немаше сиромаси, зашто оние што имаа ниви и куќи ги продаваа и парите од продаденото ³⁵ им ги даваа^[d] на апостолите, а тие на секого му делеа според неговите потреби.

³⁶ На пример, Јосиф, кого апостолите го нарекоа Барнаба, односно ‚Утешител‘^[e] кој беше од племето на Левиј, а родум од Кипар, ³⁷ имаше нива, и откако ја продаде, ги донесе парите и им ги предаде на апостолите.