Павловата одбрана пред Агрипа

26 Потоа Агрипа му рече на Павле: „Можеш да почнеш да ја изложуваш својата одбрана.“

Тогаш Павле ја испружи раката во знак на поздрав^[a], и ја започна својата одбрана:

² „Царе Агрипа, имам голема среќа што можам пред Вас да ја изнесам мојата одбрана во врска со се она за што ме обвинуваат Евреите, ³ зашто вие сте добар познавач на еврејските обичаи и расправии. Затоа ве молам внимателно да ме ислушате.

⁴ Сите Евреи знаат каков беше мојот живот уште додека бев млад, кога живеев во Ерусалим, меѓу мојот народ. ⁵ Ме познаваат веќе долго време и ако сакаат можат да потврдат дека јас бев фарисеј, што значи дека живеев според најстрогите прописи на нашата вера. ⁶ Сега сум изведен пред суд, затоа што верувам дека Бог ќе го исполни она што им го вети на нашите прататковци. ⁷ А сите дванаесет еврејски племиња ревносно Му се поклонуваат на Бог ден и ноќ, очекувајќи го исполнувањето на истата вера! Заради таа моја вера, царе, јас денеска сум обвинет од Евреите. ⁸ Зошто вам ви се чини неверојатно дека Бог ќе ги воскресне мртвите!?

⁹ Порано и јас верував дека треба со сите свои сили да им се противставам на следбениците на Исус од Назарет^[b]. ¹⁰ Така и правев. Имав добиено овластување од Првосвештениците, па многу христијани од Ерусалим одведов в затвор. Кога им се судеше и кога беа осудувани на смрт и јас гласав против нив. ¹¹ Ги казнував по сите синагоги и со примена на сила се обидував да ги натерам да Го навредуваат Христос. Толку строг бев против нив, што ги прогонував дури и во далечни градови, надвор од нашата земја!

Павле зборува за своето преобраќање во христијанството

¹² При еден таков потфат тргнав за Дамаск со овластување и задача од Првосвештениците. ¹³ Додека патував, Ваше Величество, сред бел ден видов светлина посилна од сончевата што блесна во мене и во моите придружници. ¹⁴ Сите паднавме наземи! Тогаш јас слушнав глас, кој на еврејски јазик ми рече: ,Савле, Савле, зошто Ме прогонуваш!? Лошо ќе поминеш ако клоцаш против остен^[c]!‘ ¹⁵ ,Кој сте Вие, Господине?‘ - прашав, а Господ ми одговори: ,Јас сум Исус, Оној што Го прогонуваш! ¹⁶ Стани, исправи се на нозе! Јас ти се појавив за да те назначам за Свој служител и сведок: да им го кажуваш на луѓето ова што го виде и она што допрва ќе ти го откријам. ¹⁷ А јас ќе те заштитувам од твојот народ и од другите народи кај кои те испраќам ¹⁸ за да им ги отвориш очите, па да се обратат од темнина кон светлина, од власта на Сатаната кон Бог. Така ќе добијат простување за своите гревови и наследство заедно со сите други што станаа Божји народ, одбрани преку вера во Мене.‘

Павле зборува за своето проповедање

¹⁹ Така, царе Агрипа, јас не откажав послушност спрема ова видение што ми дојде од небото. ²⁰ Почнав да им проповедам, најпрво на Евреите во Дамаск, а потоа во Ерусалим и во сите области на Јудеја. Потоа продолжив да им проповедам и на нееврејските народи, да им објаснувам дека треба да се покаат и да се свртат кон Бог, и со своето поведение на дело да потврдат дека навистина се покајале. ²¹ Поради ова, додека бев во храмот, група Евреи ме фатија и се обидоа да ме убијат. ²² Но се до денешен ден Бог ми беше на помош и еве стојам овде и им сведочам на сите, на обични луѓе и на моќници. Не проповедам ништо различно од она што е веќе претскажано од пророците и од Мојсеј: ²³ дека Месијата требаше да настрада и дека како првовоскреснат од мртвите Тој им ја покажа светлината^[d] и на Евреите и на сите други народи.“

²⁴ Ненадејно Фест стана и почна да вика: „Си споулавел, Павле! Од многу читање си се мрднал од умот!“

²⁵ „Не сум споулавел, честити Фесте!“ - рече Павле. „Тоа што го зборувам е разумно и вистинито! ²⁶ Царот Агрипа добро ги познава овие работи и затоа јас толку слободно зборувам пред него. Уверен сум дека ништо од сево ова не му е непознато, бидејќи ова не се одигруваше во некое зафрлено ќоше! ²⁷ Верувате ли, царе Агрипа, во она што го пишале пророците? Знам дека верувате!“

²⁸ Агрипа му одговори: „За малку и мене ќе ме убедиш да станам христијанин^[e]!“

²⁹ На тоа Павле му рече: „Му се молам на Бог, за малку или за многу не само Вие, туку и сите што денес ме слушате да станете такви луѓе каков што сум јас, но без окови!“ ³⁰ Тогаш царот, гувернерот, Берника и сите што седеа со нив станаа, ³¹ и на заминување си рекоа меѓу себе: „Овој човек нема направено ништо што би заслужувало смртна казна или затвор!“ ³² А Агрипа му рече на Фест: „Ако овој човек не беше побарал да оди кај императорот, можеше веднаш да биде ослободен!“