Исус го воскреснува Својот пријател Лазар

11 Еден пријател на Исус, по име Лазар, се разболе. Тој беше од селото Бетанија, и живееше со своите сестри Марија и Марта. ² (Тоа беше онаа Марија што подоцна Го помаза Господа со скапоцен парфем и Му ги избриша стапалата со својата коса; нејзиниот брат, Лазар, беше тој што се разболе.) ³ Тогаш сестрите испратија ваква порака до Исус:

„Господе, твојот драг пријател се разболе!“

⁴ Штом го слушна тоа, Исус рече: „Оваа болест на Лазар не е за тој да умре, туку за да Му донесе слава на Бог и за да се прослави Божјиот Син преку неа.“ ⁵ (Исус многу ги сакаше Марта,

нејзината сестра и нивниот брат Лазар.) ⁶ Сепак, откако слушна дека Лазар е болен, Тој остана уште два дена таму каде што беше.

⁷ Потоа им рече на Своите ученици: „Ајде сега да се вратиме во Јудеја!“

⁸ „Учителе!“ - Му рекоа учениците - „Еврејските верски водачи штотуку сакаа да Те каменуваат, а Ти повторно сакаш да одиш таму!?“

⁹ Исус им одговори: „Денот^[a] има дванаесет часа, нели? Тој што оди дење не се сопнува, бидејќи пред себе ја има дневната светлина. ¹⁰ Ако човек оди ноќе тој се сопнува, бидејќи пред себе нема светлина.“

¹¹ Откако го рече ова, Исус им најави: „Нашиот пријател Лазар заспал, и Јас одам таму за да го разбудам.“

¹² „Господе“, - Му рекоа учениците - „Штом заспал, значи дека заздравува од болеста!“ ¹³ (Исус сакаше да каже дека Лазар умрел, но тие претпоставија дека зборува за обично спиење.)

¹⁴ Тогаш Исус отворено им рече: „Лазар умре. ¹⁵ Мило ми е што Јас не бев таму, зашто сега ќе добиете уште една можност да поверувате. Но, ајде да одиме кај него.“

¹⁶ Во тој момент, Тома, кого го викаа Близнак^[b], им рече на учениците: „Да одиме со Учителот и ние да умреме со Него!“

Исус

- воскресение и живот ¹⁷ Кога Исус пристигна во Бетанија, Му кажаа дека Лазар е веќе четврт ден во гробот. ¹⁸ Бетанија беше близу до Ерусалим, на оддалеченост од околу три километри^[c]. ¹⁹ Многу сонародници на Марта и Марија беа кај нив, за да ги утешуваат по повод смртта на нивниот брат. ²⁰ Кога Марта дозна дека Исус доаѓа, таа Му појде во пресрет, а Марија остана дома.

²¹ Марта Му рече на Исус: „Господе, да беше Ти овде мојот брат немаше да умре! ²² Но, знам дека Бог ќе Ти даде и сега, се што ќе посакаш од Него!“

²³ „Брат ти ќе воскресне!“ - и одговори Исус.

²⁴ Марта Му рече: „Знам дека ќе воскресне на крајот, кога ќе биде воскресението.“

²⁵ Тогаш Исус и одговори: „Јас сум Тој што воскреснува и дава живот! Секој што верува во Мене, ќе живее, дури и ако умре! ²⁶ Секој што ќе поверува во Мене за време на својот живот, никогаш нема да вкуси вечна смрт! Веруваш ли во тоа?“

²⁷ „Да, Господе“, - Му одговори Марта - „јас поверував дека Ти си Месијата, Божјиот Син, што Го очекувавме да дојде на светот!“

Исус просолзува

²⁸ Откако го рече ова, Марта си замина и кришум ја повика својата сестра Марија, па и соопшти: „Учителот е овде и те вика!“ ²⁹ Штом го слушна тоа, Марија бргу стана и Му појде во пресрет. ³⁰ (Исус се уште не беше влегол во селото, туку беше на местото каде што Марта Го пресретна.) ³¹ Кога Евреите што беа со неа во куќата за да ја утешуваат видоа како Марија бргу стана и замина, тргнаа по неа. Претпоставуваа дека таа оди на гробот на својот брат Лазар за да плаче.

³² Кога Марија дојде до местото каде што беше Исус и кога Го виде, клекна пред Неговите нозе и Му рече: „Господе, да беше Ти овде мојот брат немаше да умре!“

³³ Кога виде Исус како плачат Марија и Евреите што беа со неа длабоко се натажи и се потресе. ³⁴ „Каде го погребавте?“ - запраша Тој. „Господе“, - Му рекоа тие - „дојди да видиш.“

³⁵ Исус заплака.

³⁶ Тогаш присутните Евреи говореа: „Види колку го сакал својот пријател Лазар!“

³⁷ Некои, пак, од нив рекоа: „Зарем Овој Човек што му ги отвори очите на слепиот не можеше^[d] да ја спречи смртта на Лазар!?“

Оживувањето на Лазар

³⁸ Пак длабоко трогнат, Исус дојде до гробот. Тоа беше една пештера^[e] чиј влез беше затворен со камен. ³⁹ „Тргнете го каменот!“ - рече Исус. „Господе“, - Му рече Марта, сестрата на умрениот - „четири дена поминаа откако брат ми умре и телото веќе смрди!“

⁴⁰ Исус и одговори: „Нели ти реков дека, ако веруваш, ќе ја видиш Божјата слава!?“

⁴¹ Тогаш луѓето го тргнаа каменот. Исус го подигна погледот кон небото и рече: „Татко, Ти благодарам што Ми ја услиши молитвата. ⁴² Јас знам дека Ти секогаш Ми одговараш на молитвите, но ова го реков заради народот што стои наоколу, за да поверуваат дека Јас сум Твој пратеник.“

⁴³ Кога Исус ја заврши молитвата, извика: „Лазаре, излези надвор!“ ⁴⁴ Умрениот излезе, завиткан^[f] со повои околу нозете и рацете, а околу лицето му беше замотана шамија. „Одврзете го и пуштете го да оди!“ - им рече Исус.

Завера против Исус

(Матеј 26:1-5; Марко 14:1-2; Лука 22:1-2) ⁴⁵ Тогаш мнозина од Евреите, кои беа дојдени кај Марија и видоа што направи Исус, поверуваа во Него. ⁴⁶ Но некои од нив отидоа кај фарисеите и им кажаа што направи Исус. ⁴⁷ Тогаш свештеничките поглавари и фарисеите го свикаа Синедрионот^[g] и почнаа да се советуваат: „Што да правиме? Овој човек прави многу чуда! ⁴⁸ Ако го оставиме да продолжи вака сите ќе поверуваат во Него, па ќе дојдат Римјаните и ќе ни ги уништат и храмот и нацијата^[h]!“

⁴⁹ Тогаш еден од нив, по име Кајафа, кој таа година беше Првосвештеник, им рече: „Вие ништо не разбирате! ⁵⁰ Не сфаќате ли дека е подобро еден човек да умре за народот, отколку целата нација да ни биде уништена!?“

⁵¹ Ова тој не го кажа од себе, туку, бидејќи таа година беше Првосвештеник, тој прорече дека Исус мора да умре за еврејскиот народ. ⁵² И не само за тој народ, туку и за да ги собере и обедини во едно сите распрснати Божји чеда. ⁵³ Од тој ден, еврејските верски водачи решија да Го убијат Исуса.

⁵⁴ Поради тоа, Исус повеќе не можеше слободно да патува по Јудеја. Тој оттаму замина кон пределот близу до пустината. Влезе во едно гратче по име Ефраим и таму остана со Своите ученици.

⁵⁵ Наближуваше еврејскиот празник Пасха. Голем број луѓе од внатрешноста се искачија^[i] во Ерусалим пред Пасха, за да го извршат церемонијалното исчистување. ⁵⁶ Тие го бараа Исуса и собрани во храмот си зборуваа меѓу себе: „Што мислите, дали Тој ќе се осмели да дојде на празникот?“ ⁵⁷ Свештеничките поглавари и фарисеите издадоа заповед, ако некој дознае каде е Исус - веднаш да им јави, за да Го уапсат.