143 Ginoo, pamatii ang akon pangamuyo;
pamatii ang akon pagpakitluoy.
Tungod nga matarong kag matutom ikaw, buligi ako.
² Indi ako paghukmi nga imo alagad,
kay wala sing bisan isa nga matarong sa imo atubangan.
³ Ginahingabot gid ako sang akon mga kaaway.
Ginpierdi nila ako kag ginbutang sa madulom nga prisohan;
daw pareho ako sa tawo nga dugay na nga napatay.
⁴ Gani nadulaan ako sang paglaom kag napuno sang kahadlok ang akon tagipusuon.
⁵ Nadumduman ko ang mga ginhimo mo sang una;
ginapamalandungan ko ang tanan mo nga binuhatan.
⁶ Ginabayaw ko ang akon mga kamot sa imo sa akon pagpangamuyo;
nauhaw ako sa imo pareho sa mamala nga duta nga nauhaw sa tubig.
⁷ Sabta ako gilayon, Ginoo.
Nadulaan na ako sang paglaom.
Indi ka magpanago sa akon, kay basi mapatay ako.
⁸ Kada aga, ipadumdom sa akon ang imo gugma,
kay sa imo ako nagasalig.
Ipakita sa akon ang husto nga dalan nga akon pagaagyan,
kay sa imo ako nagapangamuyo.
⁹ Luwasa ako sa akon mga kaaway, Ginoo,
kay sa imo ako nagapangayo sang proteksyon.
¹⁰ Tudlui ako sa pagsunod sang imo kabubut-on,
kay ikaw ang akon Dios.
Kabay pa nga ang imo maayo nga Espiritu magatuytoy sa akon sa kahimtangan nga wala sing katalagman.
¹¹ Luwasa ako, Ginoo, agod mapadunggan ka.
Tungod nga matarong ka, luwasa ako sa kalisod.
¹² Tungod sa imo gugma sa akon, pamatya ang akon mga kaaway,
kay ako imo alagad.