Awit ng mga Awit 2

Ang Biblia, 2001

    isang liryo ng mga libis.

² Kung ano ang liryo sa gitna ng mga tinikan,
    gayon ang aking pag-ibig sa gitna ng mga kadalagahan.

³ Kung ano ang puno ng mansanas sa gitna ng mga punungkahoy sa kagubatan,
    gayon ang aking sinta sa gitna ng mga kabinataan.
Ako'y naupo sa ilalim ng kanyang anino na may malaking pagsasaya,
    at ang kanyang bunga ay matamis sa aking panlasa.
⁴ Dinala niya ako sa bahay na may handaan,
    at ang watawat niya sa akin ay pagmamahal.
⁵ Bigyan ninyo ako ng mga pasas,
    aliwin ninyo ako ng mga mansanas;
    sapagkat ako'y may sakit na pagsinta.
⁶ Ang kanyang kaliwang kamay sana ay nasa ilalim ng aking ulo,
    at ang kanyang kanang kamay ay niyayakap ako!
⁷ O mga anak na babae ng Jerusalem, kayo'y aking pinagbibilinan,
    alang-alang sa mga usang lalaki at babae sa kaparangan,
na huwag ninyong pukawin, o gisingin man ang pagmamahal,
    hanggang sa kanyang maibigan.

⁸ Ang tinig ng aking giliw!
    Narito, siya'y dumarating,
palukso-lukso sa mga bundok,
    palundag-lundag sa mga burol.
⁹ Ang aking sinta ay gaya ng usa
    o ng batang usa.
Tingnan mo, siya'y nakatayo
    sa likod ng aming bakod,
sa mga bintana'y sumisilip,
    sa mga durungawa'y nagmamasid.
¹⁰ Ang aking sinta ay nagsalita, at nagsabi sa akin,
“Bumangon ka, maganda kong sinta,
    at tayo'y umalis;
¹¹ Sapagkat, ang taglamig ay lumipas na;
    ang ulan ay tapos na at wala na.
¹² Ang mga bulaklak ay namumukadkad sa lupa;
    ang panahon ng pag-aawitan ay dumating,
at ang tinig ng batu-bato
    ay naririnig sa ating lupain.
¹³ Lumalabas na ang mga bunga ng puno ng igos,
    at ang mga puno ng ubas ay namumulaklak,
    ang kanilang bango'y humahalimuyak.
Bumangon ka, maganda kong sinta,
    at tayo'y umalis.
¹⁴ O kalapati ko, na nasa mga bitak ng bato,
    sa puwang ng bangin,
ipakita mo sa akin ang iyong mukha,
    iparinig mo sa akin ang iyong tinig;
sapagkat matamis ang iyong tinig,
    at ang iyong mukha ay kaibig-ibig.
¹⁵ Ihuli ninyo kami ng mga asong-gubat,
    ng mga munting asong-gubat,
na sumisira ng mga ubasan,
    sapagkat ang aming mga ubasan ay namumulaklak na.”

¹⁶ Ang sinta ko ay akin, at kanya ako;
    ipinapastol niya ang kanyang kawan sa gitna ng mga liryo.
¹⁷ Hanggang sa ang araw ay huminga,
    at ang mga anino'y tumakas,
pumihit ka, sinta ko, at ikaw ay maging gaya ng usa
    o ng batang usa sa mga bundok ng Bether.