2. Koryntian 6

Nowe Przymierze

6 Jako współpracownicy wzywamy też was, abyście łaski Bożej nie przyjmowali na próżno. ² Czytamy bowiem:

Właśnie teraz jest ten czas przychylności! Teraz jest dzień zbawienia!

Niestraszoność w cierpieniach

³ Nikomu w niczym nie robimy przeszkód i nie chcemy, by ktoś podważał nasze posługiwanie. ⁴ We wszystkim natomiast, jako przedstawiciele^[a] Boga, stawiamy siebie za przykład: w wielkiej wytrwałości, w uciskach, w potrzebach, w niewygodach, ⁵ w chłostach, w więzieniach, w rozruchach, w ciężkiej pracy, w bezsennych nocach, w postach, ⁶ w czystości, w poznaniu, w cierpliwości, w uprzejmości, w Duchu Świętym, w nieobłudnej miłości, ⁷ w słowie prawdy, w mocy Bożej; przez oręż sprawiedliwości w ataku i obronie,^{[b] 8} przez chwałę i hańbę, przez sławę i niesławę; jako zwodziciele, a jednak godni zaufania; ⁹ jako nieznani, a jednak dobrze znani; jako umierający, a oto żyjemy! Jako bici, a jednak nie zabici! ¹⁰ Jako zasmucani, a jednak zawsze radośni. Jako ubodzy, a jednak wielu wzbogacający. Jako nic nie mający, a jednak posiadający wszystko.

¹¹ Wciąż możemy z wami otwarcie rozmawiać,^[c] Koryntianie. Nasze serca są otwarte szeroko. ¹² To nie u nas jest wam ciasno. Ciasno jest w waszych wnętrzach. ¹³ W imię wzajemności — jak do dzieci mówię — otwórzcie się i wy szeroko.

Wezwanie do zerwania z niewierzącymi

¹⁴ Przestańcie wprzęgać się w nierówne jarzmo z niewierzącymi. Cóż za towarzystwo sprawiedliwości z bezprawiem? Co za wspólnota światła i ciemności? ¹⁵ Co za harmonia między Chrystusem a Beliarem?^[d] Gdzie część wspólna wierzącego z niewierzącym? ¹⁶ Jaka zgoda między przybytkiem Boga a bóstwami? My przecież jesteśmy przybytkiem żywego Boga, zgodnie z Jego słowami: