Breeda, wie moake junt bekaunt fonn Gott siene Jnod dee de Jemeente enn Matsedoonian jejaeft es,

daut see enn groote Proow bewoat worde, en met groote Freid, wan see uk seeha Oam weare, doch friesennich weare en rikjlich jeewe.

Dan see jeewe soo fael aus see kunne, bezeij ekj, en meeha aus see kunne, ut sikj selfst,

en see prachada onns seeha earenstlich daut see Aundeel muchta ha aun dise Jnod en Deenst fa dee Heilje.

En nich bloos soo aus wie hopte, oba see jeewe sikj selfst eascht daem Herr, en dan onns no Gott sien Wele;

daut wie Tietus Befael jeewe daut soo aus hee aunjefangt huad, sull hee nu uk enn junt dee Jnod foadich moake.

Oba soo aus jie enn aules rikj sent, em Gloowe, en Wuat en Erkjantnes en Earenst, en onnse Leew dee enn junt es, seet doano daut jie enn dise Jnod uk Rikj sent.

Ekj saj dit nich aus en Jeboot; oba derch aundre aea Iewa to bewiese woo ajcht june Leew es.

Jie kjane onns Herr Jesus siene Jnod, daut, wan hee uk Rikj wea, doch omm junet haulwe muak hee sikj selfst Oam, soo daut jie derch siene Oamoot kunne Rikj woare.

10 En ekj jaew hia miene Meeninj. Dit es fa junt to Nutse. Jie haude latst Yoa nich bloos aunjefangt daut to doone, oba uk daut Felange.

11 Nu dan moakt daut uk foadich, soo aus jie Iewrich weare daut to doone, soo moakt daut nu foadich met waut jie ha.

12 Wan daut Felange aul doa es, dan eset aunjenome no waut en Mensch haft, nich no waut hee nich haft.

13 Nich daut aundre daut sulle leichte ha, en jie schwande,

14 oba daut doa nu sull ne Aewereenheit senne, daut nu derch jun Aewafluss jane kjenne ha waut an faelt, daut aea Aewafluss junt halpe kaun wan junt daut faelt, daut doa ne Aewareenheit es;

15 soo auset jeschraewe steit: "Waea fael haud, haud nich tom aewrije, en waea weinich haud, haud nich too weinich".

16 Oba Gott sie jedankt, dee daenselwja Iewa fa junt Tietus enn sien Hoat jeef,

17 dan hee neem onns femone aun, en nich bloos daut, oba ut sien eajna Drief kjeem hee no junt.

18 En wie schekjte daem Brooda met, daem enn aule Jemeente jeloft woat em Evanjeelium.

19 Nich bloos daut, oba daem wort uk fonn dee Jemeente jewaelt met onns met to reise enn dise Jnod, daut en Deenst es fa daem Herr siene Ea, en en Bewies fa onns Iewa,

20 dan wie proowe faeasechtich to senne daut kjeena onns noraede sull waeajen soone groote Gow, daen wie em Deenst fesorjcht ha.

21 Wie fesorje goode Dinje, nich bloos fer Gott, oba uk fer Mensche.

22 En wie schekjte onns Brooda met an, wiel wie aul foaken jeseene haude daut hee flietich wea enn fael Dinje, en nu noch fael dolla soo enn sien Toofetrua enn junt.

23 Waut Tietus aunbelangt, hee es mien Poatna en fa junt en Metoabeida; oda onnse Breeda, dee de Jemeente aeare Apostel sent, daem Christus siene Harlichkjeit.

24 Doaromm bewiest dise Mana, en dee Jemeente, june Leew, en onns puche aewa junt.