39 “เจ้ารู้หรือไม่ว่าแพะภูเขาตกลูกเมื่อใด?
เจ้าเฝ้าดูกวางตัวเมียคลอดลูกอ่อนหรือ?
เจ้ารู้หรือไม่ว่ามันตั้งท้องกี่เดือน?
เจ้ารู้เวลาที่มันตกลูกหรือ?
พวกมันหมอบตัวลงให้กำเนิดลูกอ่อน
การเจ็บท้องคลอดของมันสิ้นสุดลง
ลูกอ่อนของมันเติบโตและแข็งแรงขึ้นในป่า
แล้วก็จากไปไม่กลับมาอีก

“ใครปล่อยลาป่าให้เป็นอิสระ?
ใครแก้เชือกที่ผูกมันไว้?
เราได้ให้ที่กันดารไว้เป็นบ้านของมัน
และให้ย่านดินโป่งเป็นที่อาศัยของมัน
มันหัวเราะเยาะเสียงอึกทึกของตัวเมือง
และมันไม่ได้ยินเสียงตะโกนของผู้ขับขี่
แนวเขาเป็นทุ่งหญ้าของมัน
ที่นั่นมันเสาะหาหญ้าเขียวทุกยอด

“วัวป่าจะยอมรับใช้เจ้าหรือ?
มันจะอยู่ข้างๆ รางหญ้าของเจ้าในยามค่ำคืนหรือ?
10 เจ้าสามารถจับมันสนตะพายมาลากไถให้เจ้าหรือ?
มันจะยอมไถที่ลุ่มตามเจ้าไปหรือ?
11 เจ้าจะพึ่งพากำลังมหาศาลของมันหรือ?
เจ้าจะมอบงานหนักให้มันทำหรือ?
12 เจ้าจะเชื่อใจให้มันนำเมล็ดข้าวของเจ้า
มายังลานนวดข้าวหรือ?

13 “นกกระจอกเทศกระพือปีกอย่างร่าเริง
แต่ปีกของมันไม่อาจเทียบกับปีกและขนของนกกระสาดำได้
14 มันวางไข่ที่พื้น
และปล่อยให้อุ่นอยู่ในทราย
15 ไม่สนใจว่าอาจจะถูกเหยียบแตก
หรือสัตว์ป่าจะมาเหยียบย่ำ
16 มันทำกับลูกอ่อนอย่างดุดัน ราวกับว่านั่นไม่ใช่ลูก
และมันไม่ใส่ใจแม้ว่าจะเหนื่อยเปล่า
17 เพราะพระเจ้าไม่ได้ให้สติปัญญาแก่มัน
หรือให้มันรู้จักคิด
18 แต่เมื่อมันกางปีกวิ่งไป
มันก็ยิ้มเยาะม้าและผู้ขี่

19 “เจ้าให้พละกำลังแก่ม้า
และให้แผงคอปลิวไสวแก่มันหรือ?
20 เจ้าให้มันเผ่นโผนเหมือนตั๊กแตนหรือ?
เสียงหายใจของมันน่าสะพรึงกลัว
21 มันตะกุยดิน ปีติยินดีในพละกำลังของมัน
และตรงเข้าไปในการต่อสู้
22 มันหัวเราะเยาะความกลัว ไม่เกรงสิ่งใด
และมันไม่วิ่งหนีคมดาบ
23 ลูกธนูพุ่งมาทางด้านข้าง
พร้อมกับทวนและหอกที่ส่องประกายวาววับ
24 มันตะกุยพื้นดินอย่างดุเดือด
และยืนนิ่งอยู่ไม่ได้เมื่อเสียงแตรดังขึ้น
25 เมื่อได้ยินเสียงแตร มันร้อง ‘ฮี่แฮ่!’
มันได้กลิ่นสงครามแต่ไกล
เสียงโห่ร้องออกศึก เสียงตะโกนของนายทัพ

26 “เหยี่ยวบินขึ้นฟ้าและคลี่ปีกบินไปทางใต้
ด้วยปัญญาของเจ้าหรือ?
27 นกอินทรีทะยานขึ้นและสร้างรังบนที่สูง
ตามคำสั่งของเจ้าหรือ?
28 มันอาศัยอยู่บนหน้าผาและพักอยู่ที่นั่นยามค่ำคืน
ชะโงกผาคือที่กำบังแข็งแกร่งของมัน
29 จากที่นั่นมันเสาะหาอาหาร
ตาของมันมองเห็นเหยื่อแต่ไกล
30 ลูกของมันขยอกเลือดลงไปในคอ
มันไปทุกแห่งที่มีคนถูกเข่นฆ่า”