ईयोब 6

Marathi Bible: Easy-to-Read Version

² “जर माझ्या दु:खाचे वजन करता आले आणि माझ्या कष्टांना वजनाच्या काट्यात तोलता आले
    तर तुम्ही माझ्या दु:खाची कल्पना करु शकाल.
³ माझे दु:ख समुद्रातल्या वाळूपेक्षा जड आहे.
    म्हणूनच मी मूर्खासारखी बडबड करतो असे वाटते.
⁴ त्या सर्वशक्तीमान देवाचे बाण माझ्यात आहेत.
    माझ्या आत्म्याला त्या बाणांच्या विषाची जाणीव होते.
    देवाची भयानक शस्त्रे माझ्या विरुध्द सज्ज आहेत.
⁵ काहीही वाईट घडलेले नसते तेव्हा तुझे शब्द सहजपणे बोलता येतात.
    रानटी गाढवसुध्दा खायला गवत असले की कसली तक्रार करीत नाही.
    आणि गायसुध्दा तिला तिचा चारा मिळाला की मुकाट असते.
⁶ अन्न मिठाशिवाय चांगले लागत नाही
    आणि अंड्यातल्या पांढऱ्या भागाला काही चव नसते.
⁷ मी त्याला स्पर्शही करु शकत नाही.
    तसल्या बेचव अन्नाची मला शिसारी येते.
तुमचे शब्दही मला आता
    तसेच वाटायला लागले आहेत.

⁸ “मी जे मागेन ते मला मिळायला पाहिजे असे मला वाटते.
    मला जे हवे ते देवाने द्यायला पाहिजे असे मला वाटते.
⁹ मला देवाच्या हातून मरण हवे.
    त्याने मला चिरडून टाकावे.
¹⁰ आणि जेव्हा तो मला मारेल तेव्हा मला एका गोष्टीचे समाधान मिळेल,
    एका गोष्टीबद्दल मी आनंदी असेन,
    या सगळ्या दु:खातही मी पवित्र परमेश्वराच्या आज्ञेचा कधीही भंग केला नाही.

¹¹ “माझी शक्ती आता संपली आहे, त्यामुळे जगण्याची इच्छा माझ्यात नाही.
    माझे काय होणार आहे याची मला काहीच कल्पना नाही.
    त्यामुळे ज्याच्यासाठी धीर धरावा असे काही कारण उरलेले नाही.
¹² मी पाषाणासारखा शक्तीमान नाही.
    माझे शरीर पितळेचे बनलेले नाही.
¹³ आता स्वतःला सावरायची ताकद माझ्यात नाही.
    का? कारण यश माझ्यापासून हिरावून घेण्यात आले आहे.

¹⁴ “एखाद्यावर संकट आले तर त्याच्या मित्रांनी त्याला दया दाखवावी
    आणि आपला मित्र सर्वशक्तीमान देवापासून दूर गेला तरी माणसाने मित्राशी निष्ठा ठेवली पाहिजे.
¹⁵ पण मित्रांनो, तुम्ही मात्र निष्ठावान नाही.
    मी तुमच्यावर विसंबून राहू शकत नाही.
    जे कधी वाहतात, कधी वाहात नाहीत अशा ओढ्यासारखे तुम्ही आहात. ओढे जेव्हा हिमाने आणि
¹⁶ वितळणाऱ्या बर्फाने गच्च होतात व दुथडी भरुन वाहू लागतात तसे तुम्ही आहात.
¹⁷ जेव्हा हवामान उष्ण आणि कोरडे होते
    तेव्हा पाणी वाहात नाही
    आणि ओढे नाहीसे होतात.
¹⁸ व्यापारी त्याची नागमोडी वळणे शोधत वाळवंटात जातात
    परंतु ते दिसेनासे झालेले असतात.
¹⁹ तेमाच्या व्यापाऱ्यांनी पाणी शोधले.
    शबाच्या प्रवाशांनी आशेने त्याचा शोध घेतला.
²⁰ त्यांना पाणी सापडण्याची खात्री होती
    परंतु त्यांची निराशा झाली.
²¹ आता तुम्ही त्या ओढ्यासारखे आहात.
    तुम्ही माझ्या संकटांना पाहून घाबरता.
²² मी तुम्हाला मदत मागितली का?
    नाही. पण तुम्ही आपणहून मला उपदेश केला.
²³ ‘माझे शत्रूपासून रक्षण करा!
    क्रूर लोकांपासून मला वाचवा!’
    असे मी तुम्हाला म्हटले का?

²⁴ “आता तुम्ही मला शिकवा म्हणजे मी शांत होईन.
    माझी काय चूक झाली ते मला दाखवा.
²⁵ प्रामाणिक शब्द नेहमीच सामर्थ्यशाली असतात.
    परंतु तुमचे वादविवाद काहीच सिध्द करु शकत नाहीत.
²⁶ माझ्यावर टीका करण्याचा तुमचा उद्देश आहे का?
    तुम्ही आणखी कंटाळवाणे बोलणार आहात का?
²⁷ पोरक्या मुलांच्या वस्तू जिंकून घेण्यासाठी
    तुम्ही जुगार खेळायलाही तयार आहात.
    तुम्ही तुमच्या मित्रालाही विकून टाकाल.
²⁸ पण आता माझ्याकडे लक्षपूर्वक पाहा.
    मी तुमच्याशी खोटे बोलणार नाही.
²⁹ तुम्ही आता तुमचा विचार बदला, अन्यायी होऊ नका.
    पुन्हा विचार करा.
    मी काहीही चूक केलेली नाही.
³⁰ मी खोटे बोलत नाही
    आणि खऱ्या-खोट्यातला फरक मला कळतो.”