ईयोब 30

Marathi Bible: Easy-to-Read Version

⁹ “अशा लोकांची मुले माझी चेष्टा करणारी गाणी गातात.
    त्यांच्या दृष्टीने माझे नाव म्हणजे एक शिवी आहे.
¹⁰ ते तरुण माझा तिरस्कार करतात ते माझ्यापासून लांब उभे राहातात.
    ते माझ्यापेक्षा उच्च आहेत असे त्यांना वाटते.
    ते माझ्या तोंडावर थुंकतात सुध्दा.
¹¹ देवाने माझ्या धनुष्याची प्रत्यंचा काढून घेतली आणि मला दुबळा बनवले.
    ती तरुण माणसे स्वतःला न थोपविता रागाने माझ्याविरुध्द वागतात.
¹² ते माझ्या उजव्या भागावर वार करतात.
    ते माझ्या पायावर वकरुन पाडतात.
एखाद्या शहरावर सैन्याने चालून जावे तसे मला वाटते.
    माझ्यावर हल्ला करुन माझा नाश करण्यासाठी माझ्या तटबंदीला मातीचे चढाव बांधतात.
¹³ मी पळून जाऊ नये म्हणून ते रस्त्यावर पहारा देतात.
    माझा नाश करण्यात त्यांना यश मिळते.
    कुणाच्या मदतीची त्यांना गरज नसते.
¹⁴ ते भिंतीला भोक पाडतात.
    ते त्यातून आत घुसतात आणि माझ्यावर दरडी कोसळतात.
¹⁵ भीतीने माझा थरकाप झाला आहे.
    वाऱ्याने सगळे काही उडून जावे त्याप्रमाणे त्यांनी माझी प्रतिष्ठा उडवून लावली आहे.
    माझी सुरक्षितता ढगांप्रमाणे नाहीशी झाली आहे.

¹⁶ “माझे आयुष्य आता गेल्यातच जमा आहे आणि मी लवकरच मरणार आहे.
    दु:खानी भरलेल्या दिवसांनी मला वेढून टाकले आहे.
¹⁷ माझी सगळी हाडे रात्री दुखतात.
    वेदना मला कुरतडणे थांबवत नाहीत.
¹⁸ देवाने माझ्या कोटाची कॉलर खेचून
    माझे कपडे आकारहीन केले आहेत.
¹⁹ देवाने मला चिखलात फेकून दिले
    आणि माझी राख व कचरा झाला.

²⁰ “देवा मी मदतीसाठी तुझी याचना करतो
    पण तू उत्तर देत नाहीस.
मी उभा राहातो व तुझी प्रार्थना करतो
    पण तू माझ्याकडे लक्ष देत नाहीस.
²¹ देवा तू माझ्याशी फार नीचपणे वागतोस.
    तू तुझ्या बळाचा उपयोग मला दु:ख देण्यासाठी करतोस.
²² देवा तू सोसाट्याच्या वाऱ्याने मला उडवून लावतोस.
    देवा तू मला वादळात फेकून देतोस.
²³ तू मला माझ्या मृत्यूकडे नेत आहेस हे मला माहीत आहे.
    प्रत्येक जिवंत माणसाला मरावे हे लागतेच.

²⁴ “परंतु जो आधीच दु:खाने पोळला आहे आणि मदतीची याचना करीत आहे
    त्याला कुणी अधिक दु:ख देणार नाही.
²⁵ देवा, मी संकटात सापडलेल्यांसाठी मदतीची याचना केली होती हे तुला माहीत आहे.
    गरीबांसाठी माझे हृदय तीळ तीळ तुटत होते हे ही तुला माहीत आहे.
²⁶ परंतु मी जेव्हा चांगल्याची अपेक्षा करीत होतो तेव्हा माझ्या वाट्याला वाईट गोष्टी आल्या.
    मला उजेड हवा होता तेव्हा अंधार मिळाला.
²⁷ मी आतून अगदी मोडून गेलो आहे.
    माझ्या वेदना कधीच थांबत नाहीत आणि वेदना आणखी येणारच आहेत.
²⁸ मी सदैव दु:खी असतो, पण मला स्वास्थ्य लाभत नाही.
    मी लोकांच्यात उभा राहून मदतीसाठी ओरडतो.
²⁹     रानटी कुत्र्यांसारखा व वाळवंटातील शहामृगासारखा मी एकटा आहे.
³⁰ माझी कातडी काळी पडली आहे
    आणि शरीर तापाने फणफणले आहे.
³¹ माझे वाद्य दु:खी गाणे गाण्यासाठीच लावले गेले आहे.
    माझ्या बासरीतून रडण्याचेच सूर उमटत आहेत.